Σάρος (Αστροφυσικό φαινόμενο)
Ο Σάρος, είναι ένα αστροφυσικό φαινόμενο υψίστης σημασίας από τους Αστρονόμους του Αρχαίου Κόσμου. Ήταν ένα μετρικό μέγεθος του χρόνου για την πρόβλεψη των εκλείψεων ηλίου και Σελήνης.
Ο κύκλος του Σάρου είναι χρονική περίοδος, ίση με 18 χρόνια και 11 περίπου μέρες ή 223 συνοδικούς μήνες ή 6.585,32 ημέρες.
Κατά το Προγονικό Οιονολόγιο, ο Σάρος πάντα φέρνει ριζικές ανατροπές και μεταβολές που συνοδεύονται, με σεισμούς, ηφαιστειακές εκρήξεις, μέχρι και Ουράνιες Θεϊκές παρεμβάσεις.
Κατά την άποψη των Πυθαγορείων, το σύμπαν ενεργεί δια των κανόνων της αρμονίας του. Ο Σάρος διευθετεί τα διαταραγμένα εξισορροπώντας τον γήινο μαγνητισμό.
Για να λειτουργήσει ο αέναος κύκλος του ύδατος.
Το της Γέας Ακένωτον Ύδωρ Πυρ Ουράνιον Αιθερεί .
Ερμηνευόμενο: Το επί γης ατέλειωτο-αστέρευτο νερό, το ουράνιο συμπαντικό πυρ (Σείριος-Ήλιος) η ουράνια αυτή ενέργεια, το μετατρέπει σε αιθέρα (οργόνη) δια συγκεκριμένου μαγνητικού πεδίου.
Ο Θεός και η φύση δεν κάνουν ποτέ λάθος.
Ο Σάρος δια του έντονου μαγνητικού πεδίου του, προκαλεί εκρήξεις ηφαιστείων, με έντονα καταστροφικά επακόλουθα.
Από τους αρχαίους Οιονολόγους, αποκαλείται και ως η Θεία δίκη.
Είναι γνωστό πως η ΝΕΜΕΣΙΣ δια της καταστροφής απάντων των υλικών τιμωρεί πρώτα.
Κάθε τρείς χιλιάδες περίπου εξακόσια χρόνια (3600), μεγάλος ενιαυτός, ο Σείριος ανατέλλει στο ουράνιο στερέωμα επί της Ελλάδας σε συναστρία με τον ήλιο.
Τότε ο Σάρος είναι εντονότερος και ανακατατάσσει με τα φυσικά φαινόμενα του, πολλά επί Γης.
Η θέση των άστρων κατά το φαινόμενο του Σάρου.
Η συναστρία που ως δίγαμα ορίζεται στο ουράνιο στερέωμα καταγράφει τη στιγμή του φαινομένου του Σάρου.
Για το λόγο αυτό το δίγαμα καταχωρείται ως ένα των Εφεστίων γραμμάτων της Θείας μας γλώσσας.
Ηλεκτρίζεται, τα μέγιστα, το εφαπτόμενο σημείο της επιφανείας του φλοιού της γης, που δέχεται τις φωτοδέσμες του συνθέτου φωτός τα (Σελ) και επ’ αυτού ακραία καιρικά φαινόμενα λαμβάνουν χώρα.
Ο κακός δαίμων του φαινομένου, είναι η θέση της Σελήνης. Η ευθυγράμμιση των τριών αστρικών πυρήνων Σείριου-Σελήνης-Γης, την υπερδραστηριότητα του γήινου πυρήνα προκαλούν και τρομακτικά σεισμικά φαινόμενα διεγείρονται και ηφαιστειακές εκρήξεις τον γήινο πυρήνα εκτονώνουν.
Είναι η ώρα της ΝΕΜΕΣΕΩΣ (Θείας δίκης).
Κάθε διακόσιους Σάρους, πέραν των εκλείψεων, συνταράσσεται συθέμελα η Γη.
Ίσως σε ένα τέτοιο φαινόμενο Σάρου να εντάσσεται και η έκρηξη της Θήρας που συντάραξε τον Ελλαδικό χώρο το 1600 π.Χ., αφανίζοντας ολοκληρωτικά τον τότε πολιτισμό του Αιγαίου και τον πέριξ αυτού.
Ο μεγάλος ενιαυτός, είναι κύκλος 3600 ετών και 200 φαινόμενα Σάρου εξελίσσονται μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα.
Ο διακοσιοστός όμως Σάρος είναι ο εκδικητής-η Νέμεσις.
