ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ ΓΕΩΠΟΝΙΚΑ (Γ)

Μορφοποιώ το πρόσωπο του αγρού μου. Τους σβώλους διαλύω μετά την άροση.

Βρέθηκε στην Πύλο της Μεσσηνίας, Ελλάδα. Χρονολογείται το 1400 πΧ

Δεν έχουμε απεικόνιση του πρωτοτύπου, ούτε στοιχεία για το πότε βρέθηκε και από ποιους, προς το παρών.

Το κείμενο καταγράφει τεχνικές για την μορφοποίηση της επιφάνειας του αγρού.

Μέσα από αυτό αναδεικνύεται, η εξειδικευμένη Γεωπονική γνώση και δράση για την καλύτερη επιφάνεια προς φύτευση ή σπορά του αγρού.

Παράθεση των φωνητικών αξιών όπως αναγνωρίστηκαν και αποδόθηκαν φωνητικά από τους Βέντρις-Σάνντγουικ :

TA RA NU A JA ME NO E RE PA TE JA PI KA RU PI

Μελετήσαμε τις φωνητικές αξίες στο υπάρχον κείμενο ως έχει. Το κατανοήσαμε, το διαβάσαμε, αποδώσαμε το νόημά του στην νεοελληνική γλώσσα και το προσεγγίσαμε φιλοσοφικά.

Μορφοποίηση των φωνητικών αξιών του κειμένου.

Οι φωνητικές αξίες κατά τη δική μας αντίληψη μορφοποιούνται ως εξής:

TARANU – AJAMENO – ERE – PATEJA – PI – KA RU PI

Η γλώσσα του είναι, Έλλην λόγος, Αρχαΐζων τυπικού Μινωικού κειμένου. Η γραμματική δομή του κειμένου είναι μεικτή. Αναγνωρίζονται σε αυτό λέξεις, του Ποντιακού λόγου, του Μακεδονικού Δωρικού λόγου και της Κλασσικής Ελληνικής Γραμματείας.

Η εκφορά των λέξεων και των ρηματικών τύπων, διέπεται από τους Γραμματικούς κανόνες του Ποντιακού λόγου, του Δωρικού λόγου και της Κλασσικής Ελληνικής Γραμματείας.

Απόδοση κειμένου:

Ταράνου (ταράζω) ατ®ειαμένον (ατ®ειαμής) αιραίνω πατήγια

ποιώ καρούπ.

Νεοελληνική ερμηνεία:

Ταράζω (σκαλίζω) αν και άμαθος σηκώνοντας τη γη με τα πατόφτυαρα

ενεργώντας σε ηλιοκαμένους σβώλους.

TARANU-AJAMENO-ERE-PATEJA-PI-KARUPI

α/α	Ανάγνωση Φθογγογραμάτων ventris-chadwick	Ποντιακή Απόδοση	Νεοελληνική Απόδοση και Ερμηνεία
1	TARANU	Ταράνου (ταράζω)	Ταράζω (σκαλίζω)
2	AJAMENO	ατ®ειαμένον (ατ®ειαμής)	αν και άμαθος
3	ERE	αιραίνω	σηκώνοντας τη γη
4	PATEJA	πατήγια	με τα πατόφτυαρα
5	PI	ποιώ	ενεργώντας
6	KARUPI	καρούπ.	σε ηλιοκαμένους σβώλους.

Γραμματικά στοιχεία

taranu-ταράνου (ταράζω), πρώτο πρόσωπο ενικού αριθμού ενεστώτα του ρήματος ταράζω (ταράνου), ερμηνευόμενο: ανακατώνω, ανατρέπω, την ηρεμία, σκαλίζω την επιφάνεια της γης αλλάζοντας τη μορφή.

ajameno-ατ®ειαμένον (ατσαμής) , το νεοελληνικό ατζαμής. Επίθετο στον ποντιακό λόγο ατ®ειαμής- ισα-ιν. Στον νεοελληνικό λόγο ατζαμής-ού-ίδικο, ερμηνευόμενο: ατέχνως σείομαι άμαθος ενεργών, ο πρωτέμπειρος , ο αρχάριος, από εμπειρία, απρόσεχτος, ο μη κατέχων από απειρία δεξιότητες, ο άτεχνος. Στο συγκεκριμένο κείμενο επειδή κατέχει θέση επιθετικού προσδιορισμού στον ποντιακό λόγο στην ονομαστική του ενικού δεν καταλήγει σε -ος αλλά σε -ον κατά τον ποντιακό γραμματικό τρόπο.

ere-αιραίνω (αίρω) πρώτο πρόσωπο ενικού αριθμού ενεστώτα του ρήματος αιραίνω (αίρω): σηκώνω, ανακινώ από την θέση του, μετακινώ, αναχωρώ, υψώνω.

pateja-πατήγια τα πατήγια, ονομαστική πληθυντικού αριθμού του ουσιαστικού πατήγιον, τα πατόφτυαρα ερμηνεύθηκε σε προηγούμενα κείμενα.

pi-ποιώ πρώτο πρόσωπο ενικού αριθμού ενεστώτα του ρήματος ποιώ, ενεργώ δράση, ερμηνεύθηκε σε προηγούμενα κείμενα.

karupi-καρούπ, ονομαστική ενικού αριθμού του ουδετέρου ουσιαστικού καρούπ, καρού®ια (κα-γη ρούσια-κοκκινισμένη) και πίτυρα, ερμηνευόμενο: σβώλος ως πέτρα της κοκκινισμένης από τον ήλιο γης και πλούσιος σε χουμικά συστατικά, ηλιοκαμένος σβώλος.

Φιλοσοφική προσέγγιση

Ο συντάκτης του κειμένου αυτού με σημερινούς όρους θα λέγαμε ότι είναι ένας νέος αγρότης ο οποίος καταθέτει εγγράφως το πώς μορφοποιεί το πρόσωπο της γης που καλλιεργεί.

Αφηγείται, ως άμαθος και νέος Πελασγός-νέος καλλιεργητής-. Ταράζω (σκαλίζω) αν και άμαθος σηκώνοντας τη γη με τα πατόφτυαρα, ενεργώντας σε ηλιοκαμένους σβώλους.

Αυτή είναι μία μέθοδος ισοπέδωσης και εξομάλυνσης του προσώπου της υπό καλλιέργεια γης.

Τόσες χιλιάδες χρόνια πέρασαν, η τεχνική όμως παραμένει η αυτή, σε σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο καλλιέργειας της γης, από τότε η ίδια τεχνική γνώση εφαρμόζεται, μόνο που άλλαξε το σκαπτικό εργαλείο σύνθλιψης των σβώλων.

Αχ ακόμα ηχεί στα αυτιά μου η εντολή του πατέρα μου,

<Γιάννε δέβα σο χωράφ και με την δικέλλαν τσάκα τα καρούπια ντ’ επέμνανε α σ’ όργωμαν>,

<Γιάννη πήγαινε στο χωράφι και με την δίκορφη αξίνα σπάσε τους σβώλους που μείνανε μετά από το όργωμα με τα βόδια>.

Χιλιάδες χρόνια πέρασαν αλλά η επί του σβώλου διεργασία αυτή, ίδια, από τότε μέχρι το σήμερα και οι ορολογίες για την καλλιέργεια πανάρχαιες.

Όσο κι αν σήμερα κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν, ότι όλα άλλαξαν και είναι διαφορετικά, οι πέντε όμως αυτές αράδες μαρτυρούν, το πόσο ίδια είναι από τότε τα πράγματα σε σχέση με την καλλιέργεια της γης.

Ως γιός Πελασγού του σήμερα, και εγώ βίωσα τις ίδιες επί της καλλιέργειας εμπειρίες.