Πεσόντος ήρωα δοξαστικό.
Εξέγερση κατά του κατεστημένου.
Στο Γκλοζέλ της Γαλλίας, σε έναν αγρό το 1924 βρέθηκαν κεραμικά πινάκια. Οι επιστήμονες που ασχολήθηκαν με αυτά τα ευρήματα διχάζονται ως προς τον χρόνο γραφής τους και ως προς τη γνησιότητά τους. Άλλοι τα προσδιόρισαν χρονικά ότι προέρχονται από τη Μαγδαληναία Εποχή (13.000 με 9.000 π.Χ.) και άλλοι τα χρονολόγησαν ως ευρήματα του 1.000 π.Χ.
ΕΠΙΤΥΜΒΙΑ ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ ΑΓΡΟΥ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
Γκλοζέλ – Βισύ – Βουρβώνη – ΓΑΛΛΙΑΣ
Ιστορία
Στο Γκλοζέλ της Γαλλίας, σε έναν αγρό το 1924 βρέθηκαν κεραμικά πινάκια. Οι επιστήμονες που ασχολήθηκαν με αυτά τα ευρήματα διχάζονται ως προς τον χρόνο γραφής τους και ως προς τη γνησιότητά τους. Άλλοι τα προσδιόρισαν χρονικά ότι προέρχονται από την Μαγδαληναία Εποχή (13.000 με 9.000 π.Χ.) και άλλοι τα χρονολόγησαν ως ευρήματα του 1.000 π.Χ..
Μία από αυτές τις πινακίδες, είναι και η εν λόγω επιτύμβια στήλη νεκρού, που ως ολοκληρωμένη μελέτη παραδόθηκε στο Πρώην ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας, από τον Διευθυντή της Ακαδημίας κ. Ιωάννη Χαμιζίδη, το Μάρτιο του 2019 στο Θεσμοθετημένο Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Τεχνολογίας, προς μετάφραση στα Γαλλικά και δημοσίευση, για πρώτη φορά παγκοσμίως στην Πανεπιστημιακή κοινότητα.
Η ως άνω πινακίδα καταγράφει κοινωνικούς αγώνες, τα αποτελέσματά τους και όρκο τιμής για συνέχιση, μέχρι το τελικό αποτέλεσμα.
Υπήρξαν δικαστικές αποφάσεις που τις έκριναν ως πλαστές και ως κατασκευάσματα των ευρετών τους.
Η εκτίμηση του Διευθυντού της Δ.Α.Π.Λ. κ. Ιωάννης Χαμιζίδης είναι, πως εάν οι ερευνητές της πινακίδας είχαν ενασχοληθεί επ’ αυτής, ίσως να υπήρχε μία υποψία γι’ αυτό. Δεν πιστεύω πως κάποιος άνθρωπος των δύο τελευταίων αιώνων θα μπορούσε, όσες γνώσεις και αν είχε, να συράψει γραμματικούς χαρακτήρες διαφόρων συστημάτων Ελληνικής γραφής της εποχής του μύθου και να συντάξει ένα τέτοιο κείμενο. Δεν υπεισέρχομαι στην βάσανο αν είναι γνήσια ή όχι, πιστεύω ότι αποτελεί κείμενο πολύ παλαιάς εποχής, που μάλιστα αλλάζει πολλά από τα περί της γραφής δεδομένα, που ως παραδοχή γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.
Ανήκει στην κατηγορία των πρωτοελληνικών κειμένων. Είναι ένα μεταβατικό στάδιο που ο Έλληνας περνά από την γραμμική Β’ των συλλαβογραμμάτων σε ένα άλλο τρόπο φωνητικών αποδόσεων των ήχων των λέξεων δια νέων συμβόλων, γιατί πλέον έχει διαχωρίσει τα φωνήεντα. Η εποχή αυτή προσδιορίζεται περί το 1.000 π.Χ. Τα γραφόμενα του εν λόγω κειμένου είναι Έλλην λόγος. Σ’ αυτό καταγράφονται 123 χαρακτήρες συνολικά γραμμάτων και συλλαβογραμμάτων γραμμικής β’ γραφής. Τα συλλαβογράμματα είναι 16 τον αριθμό. Όλα τα υπόλοιπα είναι πανσπερμία διαφόρων τύπων, των κατά τόπους ελληνικών γραμματικών συμβόλων, με κύριο πρώτιστα το Χαλκιδικό αλφάβητο (Κυμαϊκή γραφή). Όλοι όσοι ασχολούνται με την προέλευση της Λατινικής, γνωρίζουν ότι αυτή προήλθε από αυτό. Για τον λόγο αυτό, σύγχρονοι ερευνητές που ασχολούνται με αυτό το κείμενο πλην των Ελληνικών, αναγνωρίζουν Λατινικούς και Ιβηρικούς χαρακτήρες, προσπερνώντας την ουσία της γλωσσικής προέλευσης αυτών των γραμματικών συμβόλων, που αυτή είναι Ελληνική.
Η γραμματοσυντακτική δομή του κειμένου διέπεται από τον μινωικό τρόπο σύνταξης. Οι λαϊκές μάζες εκφράζονται κατά την ντοπιολαλιά τους. Μόνο οι λόγιοι και οι ρητοροδιδάσκαλοι, που ταυτόχρονα σχεδόν πάντα αποτελούν και το Ιερατείο γράφουν λόγια και με το μυστικιστικό τρόπο, την συμφωνική γραφή (κάτι σαν την σημερινή στενογραφία, αδόκιμα θα έλεγα), σ’ αυτήν τη γραφή παρεμβάλλουν φωνήεντα μόνο όταν πρέπει να συγκρατήσουν το νόημα του κειμένου, από παρανόηση ανάγνωσης των παραβαλλομένων συμφώνων.
Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει και αυτό το κείμενο. Είναι η εποχή που ο γραπτός λόγος καταγράφει τη ρίζα της λέξεως χωρίς την κατάληξη κατά πτώση ή πρόσωπο όταν είναι ρήμα. Το σύστημα αυτής της γραφής είναι συνεχής παράθεση γραμμάτων ενίοτε και Βουστροφηδόν. Στο κείμενο αναγνωρίζονται πρώτα οι λέξεις και μετά διαμορφώνονται οι προτάσεις και καταλήγουν σε ολοκληρωμένο και σαφές νόημα.
Είναι ένα κείμενο φωνητικό και όχι ορθογραφικό, όπως και όλα τα άλλα πρωτοελληνικά κείμενα της ίδιας εποχής. Στο φωνητικό σύστημα δεν αναζητούμε ορθογραφία όπως την γνωρίζουμε σήμερα με γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες. Αυτοί εμφανίζονται αργότερα όταν ο λόγος έχει ωριμάσει και αποδίδει τα μικρονοήματα.
Η επιτύμβια αυτή στήλη, μαζί με πολλά άλλα εξ ίσου ενδιαφέροντα κείμενα εκείνης της εποχής, του ευρύτερου Ευρωπαϊκού χώρου, που κοινοποιεί η Ακαδημία μέσω της ιστοσελίδας της, αποτελούν την σαφή ένδειξη περί της προελεύσεως των γραμμάτων του Ελληνικού αλφαβήτου που κάποιοι μέχρι σήμερα το θέλουν Φοινικικό.
Τολμώ να πω, ότι τα σύμβολα του γραπτού λόγου της πολιτισμένης σήμερα Ευρώπης, έχουν τη μήτρα τους σ’ αυτόν τον πρώιμο Έλληνα λόγο και στην εξέλιξη του. Ο λόγος της πολιτισμένης Ευρώπης κατ’ εμέ, είναι Ελληνοευρωπαϊκός και όχι Ινδοευρωπαϊκός, όπως και οι γλώσσες είναι Ελληνοευρωπαϊκές και όχι Ινδοευρωπαϊκές. Αυτό βέβαια είναι ένα θέμα για το οποίο προς το παρόν περισσότερο δεν θα επεκταθώ.
Κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να αναγνωρίσω πρώτα τις λέξεις, ύστερα ολοκλήρωσα τα νοήματα στις προτάσεις του κειμένου και δύναμαι πλέον να παρουσιάζω το αποτέλεσμα ολοκληρωμένο με πολύ σαφήνεια και άκρως επιστημονική μέθοδο προσέγγισης των λέξεων μία μία αναλυτικά.
Η πινακίδα του Γκλοζέλ, Βουρβώνη ΓΑΛΛΙΑΣ
Αναγνώριση λέξεων Κείμενου
ΛΥΜΑ ΧΥΤΕΙ ΗΠΑΓΕΙ ΣΑΤΕΙ ΛΑΠΑΤΗ ΧΩ. ΥΙ ΧΡΥΣΥJΟΙ ΠΑΤΣΗ ΛΙΣΣΙ ΠΑ. ΒΥΧ ΛΩΡΗΝ ΑΛΥΒΩ. Ω ΒΙΟΣ ΙΣ ΠΑΧ. ΠΑΣ ΟΧΤΟΣ. ΥΜ ΝΟΣΤΩ ΓΩ. ΚLΟC ΜΥΣΑΟ ΣΥΟ ΑΡΧΗΣ. ΣΥ ΛΗΙ ΙΧΛΑ ΜΗΤΙ, ΓΙΤΙΣ ΒΕ ΠΑ ΙΥ ΔΥ. ΓΩ ΤΟΜΩ ΣΕΛ ΧΟΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΘΕΝ ΤΙΜΗΤΗΣ. ΣΥΩΙ ΣΤΥ
Απόδοση Κειμένου
Λύμα χυτεί υπάγει σάττει λαπατεί χω. Υί χρυσίγοη πατσή λισσί πα. Βυχίω λωρίν αλείβω. Ω βίος, εις παχ. Πας όχτος. Υμ νοστώ γω. Κλώς μήσαο σείω αρχής. Συ λύει ίχλα μήτι, γήτης βε πα ύει δει. Γω τομώ σελ χος και πάντοθεν τιμητής. Σύωι στήη.
Νεοελληνική Ερμηνεία
Την πολιτική ανηθικότητα που στέκεται όρθια και εξουσιάζει βάρη επιθέτουσα και λείαν συνθλίβει τους πολίτες σκεπάζω με χώμα. Για το γιό σου χρυσόγοη αδερφή και επιτύμβια νεκρική στήλη. Με βύχιο λωρίδα υφάσματος αλείβω. Ω τρόπος ζωής, σκοπός η καλοτροπία. Ο κάθε ένας επιφανές σημείο. Ταυτόχρονα επιθυμώ σφόδρα την επιστροφή σου εγώ. Για την επιστροφή σου θα φροντίσω ταρακουνώντας την εξουσία. Το νερό έχει ελεύθερο το ψάρι εν σοφία και ο γεωργός βρε καταβρέχει όταν αυτό είναι αναγκαίο. Εγώ ενεργώ αυλάκι για τον χείμαρρο επιτέλους και επί πάντων προσδιορίζω αποζημίωση. Για τους αδηφάγους (καταπατητές) στήνω εμπόδια.
Κατά λέξη ανάλυση του κειμένου
ΛΙΜΑ-λύματι, δοτική ενικού του ουσιαστικού, το λύμα. Σε σύνταξη ενικού, ερμην. Πολιτικός ρύπος, πολιτική ανηθικότητα, όταν συντάσσεται σε πληθ. ερμην. Ύδωρ τον χρησιμεύον εις νύψιμον ή πλύσιν ή ρύπος ο αποπλυθείς.
ΧΥΤΕΙ-Χυτεί. Ρήμα ενεργητικής φωνής του Μινωικού λόγου στο τρίτο πρόσωπο ενεστώτα, χυτώ ή χυτώνω, στέκομαι όρθιος, χυτίζω, ξεπροβάλλω όρθιος
ΗΠΑΓΕΙ-υπάγει, ρήμα ενεργητικής φωνής στο τρίτο πρόσωπο ενεστώτα, σύνθετο, υπό-άγω, ερμην. φέρω υπό την εξουσία μου, υποτάσσω.
ΣΑΤΕΙ-σάττει, ρήμα ενεργητικής φωνής στο τρίτο πρόσωπο ενεστώτα, σάττω, επί πολεμιστών, φορτώνω με όπλα, αρματώνω, επιθέτω φορτίο, βάρος, μετά γενικής πράγματος, φορτωμένος παθήματα δυστυχίας, μετά δοτικής, ικανοποιώ, χορταίνω, πληρώ τροφής και ποτού, πιέζω, συνθλίβω.
ΛΑΠΑΤΗ-λαπατεί, ρήμα ενεργητικής φωνής στο τρίτο πρόσωπο ενεστώτα, σύνθετο, λα-πατώ, λα, προσθετικό μόριο, δίδει έμφαση στο ρήμα που ακολουθεί, έχον την έννοια του λείαν ή εξαιρέτως. Πατώ, ακουμπώ κάπου τα πόδια μου, στηρίζομαι στα πόδια μου, πιέζω, συνθλίβω κάτι με τα πόδια μου. Λαπατώ, λείαν συνθλίβω.
ΧΩ-χω, ρήμα ενεργητικής φωνής στο πρώτο πρόσωπο ενεστώτα, χω-χοώ-χώννυμι, ερμην. Σκεπάζω, φράττω με χώμα, σωρεύω χώμα.
ΥΙ-υί, δοτική ενικού του ουσιαστικού, ο υιός, εν επιγραφαίς προσήκων τύπος, υός, το άρρεν τέκνον, ο γιός.
ΧΡΥΣΥJΟΙ- Χρυσίγοη, επίθετο θηλυκού γένους στην ονομαστική πτώση, χρυσίγοος-χρυσόγοος, χρυσός + γόος, ερμην. θρήνος, κλαυθμός, στεναγμός, κραυγή, πένθος, ολολυγμός, ποιητική αδεία, θρήνος συνοδευόμενος με χρυσά δάκρυα.
ΠΑΤΣΗ-πατσή, ουσιαστικό του ποντιακού λόγου, η πατσή, ερμην. Αδερφή
ΛΙΣΣΙ-λισσί, δοτική του ουσιαστικού θηλυκού γένους, η λισσός, ερμην. ανάντες απότομον υψηλόν, έλασσον, άθλιον, επί πέτρας, ανορθωμένη κάθετος πέτρα.
ΠΑ-πα, επιτακτικός συμπλεκτικός σύνδεσμος του Μινωικού λόγου, ερμην. και, επιτακτικό
ΒΥΧ-βυχίω, ουσιαστικό ουδετέρου γένους, το βύχιον, είδος φυτού χρησιμεύον προς κατάπαυσιν του βηχός, μτφ. βήξ μικράς εντάσεως, η εισπνοή της ουσίας αυτού ηρεμεί τον γόον.
ΛΩΡΗΝ-λωρίν, ουσιαστικό ουδετέρου γένους του Μινωικού λόγου, το λωρίν, η εξέλιξη αυτού στον κλασσικό λόγο, το λωρίον, ερμην. Λωρίς δέρματος, επίμηκες μικρού πλάτους δέρμα, ηνίον, ενίοτε και στενή λωρίδα υφαντού υφάσματος
ΑΛΥΒΩ-αλείβω, ρήμα ενεργητικής φωνής, πρώτο πρόσωπο ενεστώτα, στον κλασσικό λόγο, αλείφω, ερην. Επιχρίω με λιπαρή ουσία, περιλούζω με έλαιο αθλητές κατά τον αγώνα, επιχρίω δι’ ελαίου ή άλλης λιπώδους ουσίας.
Ω-ω, επιφωνηματικό άρθρο κλητικής πτώσης ενικού αριθμού.
ΒΙΟΣ-βίος, κλητική πτώση ενικού αριθμού του ουσιαστικού, ο βίος, ερμην., η κατάσταση ζωής, η διάρκεια της ζωής, ο τρόπος της ζωής, η βιογραφία.
ΙΣ-εις, πρόθεση του αρχαίου λόγου, με αιτιατική δηλώνει τόπο, τρόπο ποσό, σκοπό, αναφορά, αιτία, μτφ. σε, εναντίον, προς.
ΠΑΧ-παχ, ουσιαστικό ουδετέρου γένους του Μινωικού λόγου, το παχ, αιτιατική ενικού αριθμού, ερμην. πάντα χειρίζομαι, τα πάντα διευθετώ, η καλοτροπία, η θέληση για συνεννόηση.
ΠΑΣ-πας, αντωνυμία, ονομαστική του αρσενικού γένους, πας-πάσα-παν εκ του άπας-άπασα-άπαν, ερμην. ολόκληρος, ο οποιοσδήποτε, ο καθένας.
ΟΧΤΟΣ-όχτος, ουσιαστικό, ονομαστική πτώση αρσενικού γένους, ο όχτος-ο όχθος, το ανάχωμα, το μικρό ύψωμα, ο όχθος, το πρώτον όχτος, εξ αυτού, όχθος αργότερα και οχτάριον εξ αυτού το Ποντιακό οχτάρ
ΥΜ-υμ, επίρρημα, εκ του ύμαι-άμαι, δωρικά, ύμ-ύμα-άμα-αμά, ερμην. αμέσως, άμεσα, συγχρόνως, ταυτόχρονα.
ΝΟΣΤΩ-νοστώ, ρήμα ενεργητικής φωνής, πρώτο πρόσωπο ενεστώτα, εκ του ουσιαστικού νόστος, ερμην. επιθυμώ σφόδρα επιστροφή, νοσταλγώ.
ΓΩ-γω, προσωπική αντωνυμία πρώτου προσώπου, εγώ-εσύ-αυτός, ερμην. εγώ.
ΚLΟC-κλώς, άκλητο ουσιαστικό θηλυκού γένους, η κλώς, εκ του κλώθω-περιστρέφω, ερμην. η επαναφορά, η επιστροφή.
ΜΥΣ-μήσαο, αόριστος του ρήματος μήδομαι, ερμην. βουλεύομαι, σκέπτομαι, φροντίζω περί τινός.
ΣΥΟ-σείω, πρώτο πρόσωπο ενικού αριθμού του ρήματος, σείω, ερμην. δονώ, ταλαντεύω, κραδαίνω, κουνάω, εξ ου και σεισμός, η ταλάντωση της γης.
ΑΡΧΗΣ-αρχής, ουσιαστικό θηλυκού γένους, πτώσης γενικής, η αρχή, ερμην. η αρχή έργου, η έναρξη, η πρώτη ενέργεια, η εξουσία, ως αρχή διοίκησης.
ΣΥ-συ, ουσιαστικό ουδετέρου γένους, πτώσης ονομαστικής, το συ, ερμην. το ύδωρ, το νερό, εξ ου και το Ποντιακό, συζεύω, ως νερό διαπερνώ πόρους, αλλά και σύβραση, ο του ύδατος βρασμός.
ΛΗΙ-λύει, ρήμα, τρίτο πρόσωπο ενεστώτα ενεργητικής φωνής, λύω, ερμην. ελευθερώνω, λύνω, διαλύω το όλον, λύω δεσμούς, επί ζώων, ελευθερώνω εκ του ζυγού, επί σωματικής ισχύος, χαλαρώνω τα δεσμά.
ΙΧΛΑ-ίχλα, ουσιαστικό θηλυκού γένους, πτώσης δοτικής, η ίχλα, εκ του κίχλα, ερμην. ιχθύς θαλάσσιος, θαλασσινό ψάρι.
ΜΗΤΙ-Μήτι, ουσιαστικό θηλυκού γένους, πτώσης δοτικής, η μήτις, ερμην. σοφία, σύνεση, ευφυΐα, πανουργία, εξ ου και το ρήμα μητιάω, επινοώ, μηχανεύομαι, σχεδιάζω.
ΓΙΤΙΣ-γήτης, ουσιαστικό αρσενικού γένους, πτώσης ονομαστικής, ο γήτης, εκ του ουσιαστικού γαία-γη, γηΐτης-γήτης, ερμην. ο με την γη ενασχολούμενος, ο κοπιών εν υπαίθρω πελασγός, ο γεωργός.
ΒΕ-βε, επιφώνημα, ερμην. βοώ εγκαρδίως, φωνάζω με καλή διάθεση, έλα βρε, εσύ βρε, βρε
ΠΑ-πα, επιτακτικός συμπλεκτικός σύνδεσμος του Μινωικού λόγου, ερμην. και, επιτακτικό.
ΙΥ-ύει, ρήμα, τρίτο πρόσωπο ενεστώτα ενεργητικής φωνής, ύω, εξ ου και υετός, η εξ ουρανού βροχή, ερμην. βρέχω, καταβρέχω, ρανίζω, με σταγόνες περιλούζω.
ΔΥ-δει, απαρέμφατο του ρήματος δέω, έχω ανάγκη, εξ ου και δέηση, το παρακαλετό, η παράκληση, ερμην. αρμόζει, επιβάλλεται, είναι αναγκαίο, απαιτήται.
ΓΩ-γω, προσωπική αντωνυμία πρώτου προσώπου, εγώ-εσύ-αυτός, ερμην. εγώ.
ΤΟΜΩ-τομώ, ρήμα, πρώτο πρόσωπο ενεστώτα ενεργητικής φωνής, τομώ, εξ ου και τομή, ερμην. ενεργώ τομή, διανοίγω σάρκα δια χειρουργικών εργαλείων, ορύττω όρυγμα επί γης, σκάβω χαντάκι.
ΣΕΛ-σελ, ουσιαστικό ουδετέρου γένους, πτώσης αιτιατικής, το σελ, συ ελαύνον, νερό που τρέχει με μεγάλη ταχύτητα, ερμην. ορμητικός χείμαρρος υδάτων, στιγμιαίος χείμαρρος υδάτων.
ΧΟΣ-χος, επίρρημα του Μινωικού λόγου, χος, χα ως, τώρα όπως πρέπει, ερμην. επιτέλους.
ΚΑΙ-και, συμπλεκτικός σύνδεσμος.
ΠΑΝΤΟΘΕΝ-πάντοθεν, επίρρημα, εξ ου και πανταχόθεν, ερμην. από παντού, επί παντός μέρους, πανταχόθεν.
ΤΙΜΗΤΗΣ-τιμητής, ουσιαστικό αρσενικού γένους, πτώσης ονομαστικής, ο τιμητής, εξ ου και τίμημα, τιμώ, τιμή, ερμην. ο προσδιορίζων τίμημα, ο προσδιορίζων αποζημείωση.
ΣΥΩΙ-σύωι, δωρικό ουσιαστικό αρσενικού γένους, πτώσης δοτικής, ο συώς, συς-χοίρος, συώς-συώδης, ο ως χοίρος, ερμην. ο όμοιος με τον χοίρο και αδηφάγος ως χοίρος, μτφ. ο κτηνώδης, ο ηλίθιος.
ΣΤΥ-στήη, ρήμα, τρίτο πρόσωπο υποτακτικής φωνής αορίστου του ίστημι, ερμην. τοποθετώ, στήνω τι, στήνω όρθιο κάτι, εμποδίζω, σηκώνω, υψώνω, ιδρύω τι.
Φιλοσοφική προσέγγιση του κειμένου
Η επιτύμβια στήλη απόλυτη και σαφής, θα αναλύσω το στίγμα της όπως εγώ αυτό ερμήνευσα και απέδωσα. Ο νεκρός είναι νεαρός στην ηλικία και θανατώθηκε από το κατεστημένο της εποχής του, ίσως επειδή υπήρξε πρωτεργάτης κοινωνικών αγώνων για δίκαιες αξιώσεις του συνόλου των αδυνάτων έναντι των ισχυρών. Για τον ίδιο λόγο η μητέρα του είναι εξόριστη. Ο γράψας την πινακίδα ως επιτύμβια στήλη, είναι θείος του νεκρού και αδερφός της μητέρας του. Αυτά που ως κοινό αίσθημα αντιλαμβάνεται, καταγράφει στην νεκρική πλάκα. Την πολιτική ανηθικότητα που στέκεται όρθια και εξουσιάζει βάρη επιθέτουσα και λείαν συνθλίβει τους πολίτες σκεπάζω με χώμα.
Μέσα στον τάφο μαζί με τον νεκρό έχει ενταφιάσει και την πολιτική ανηθικότητα της εποχής του. Ίσως στο ίδιο χρονικό σημείο, ο αγώνας του νεκρού να δικαιώθηκε και εξ αιτίας του θανάτου του κατέρρευσε και το σύστημα εξουσιασμού ή υποχώρησε στην αξίωση των πολλών.
Για το γιό σου χρυσόγοη αδερφή και επιτύμβια νεκρική στήλη
Εσύ λείπεις, αλλά εγώ για το γιό σου, τιμώντας τον, στήνω επιτύμβια στήλη. Δικός σου ο χρυσός γόος και τα δάκρυα, αξίζουνε του γιού σου αδερφή.
Με βύχιο λωρίδα υφάσματος αλείβω.
Με βότανο ηρεμιστικό λωρίδα υφάσματος αλείβω για εσένα αδερφή, για να καταπραΰνω τον πόνο σου. Εκ του μακρόθεν είναι και αυτό μία πράξη συμπαράστασης.
Εκθειάζοντας τον νεκρό αναφωνεί. Ω τρόπος ζωής, σκοπός η καλοτροπία. Έχουμε να κάνουμε με έναν νέο, υπόδειγμα ηθικής, αλτρουισμού και καλών τρόπων συμπεριφοράς, με έναν στόχο, τα πάντα για το κοινό καλό. Ο κάθε ένας επιφανές σημείο. Η θυσία του τον έκανε επιφανές σημείο που να ξεχωρίζει από τους άλλους, αλλά και οι άλλοι ο καθένας ξεχωριστά για τους δικούς του αγώνες ξεχωρίζει επειδή κάτι διαφορετικό έκανε για το κοινό καλό. Αναφερόμενος στην αδερφή του καταθέτει.
Ταυτόχρονα, επιθυμώ σφόδρα την επιστροφή σου εγώ. Για την επιστροφή σου θα φροντίσω ταρακουνώντας την εξουσία. Παίρνει την ευθύνη επάνω του. Δίνει όρκο θα λέγαμε. Ο νεκρός έφερε το ποθητό αποτέλεσμα, αλλά στο όνομα του νεκρού, δηλώνω ότι, για την επιστροφή σου που τόσο πολύ επιθυμώ θα ταρακουνήσω πάλι την εξουσία και θα πετύχω την επιστροφή σου.
Φιλοσοφώντας δανείζεται από την φύση επιχειρήματα λέγοντας. Το νερό έχει ελεύθερο το ψάρι εν σοφία και ο γεωργός βρε καταβρέχει όταν αυτό είναι αναγκαίο. Παρομοιάζει την εξουσία με μία λίμνη νερού λέγοντας, ναι το νερό στον χώρο που κατακλύζει έχει ψάρια αλλά τα αφήνει ελεύθερα εντός αυτού να κινούνται. Είναι και η εξουσία μία θάλασσα που σκεπάζει με το πέπλο της πολλούς πολίτες, στα πλαίσια όμως ενός ηθικού και δίκαιου νόμου μπορούν να κινούνται ελεύθερα χωρίς καταναγκασμούς και βιαιότητες. Συνεχίζοντας την παρομοίωση του παρομοιάζει την εξουσία τώρα με έναν γεωργό καλό σπορέα που για να πετύχει παραγωγή όταν χρειάζεται ποτίζει την καλλιέργειά του, θέλοντας να πει στο σύστημα ότι όταν συντρέχουν λόγοι για το κοινό καλό οι εξουσιαστές πρέπει να είναι δίπλα στους πολίτες και να φροντίζουν για αυτούς.
Φτάσαμε λοιπόν στο αποτέλεσμα που ο θάνατος επέφερε. Εγώ ενεργώ αυλάκι για τον χείμαρρο επιτέλους και επί πάντων προσδιορίζω αποζημίωση. Προφανώς η αιτία της διένεξης ήταν κάποια λιμνάζοντα νερά και η διευθέτηση της κοίτης κάποιου χειμάρρου που προκαλούσαν ζημίες στις καλλιέργειες και τώρα η αποστραγγιστική τάφρος είναι γεγονός , σκάπτεται, αλλά ταυτόχρονα γίνεται και καταγραφή ζημιών για να δοθούν αποζημιώσεις.
Και ο επίλογος, για τους αδηφάγους (καταπατητές) στήνω εμπόδια. Από τότε μέχρι σήμερα, οι παρατρεχάμενοι της εξουσίας καταπατούν το νόμο και το δίκιο του, στο όνομα του προσωπικού τους συμφέροντος με πλάτες την εξουσία. Σ’ αυτόν τον προγονικό κοινωνικό αγώνα το κοινό καλό επικράτησε με τίμημα όμως βαρύ, έναν νεκρό. Για τον λόγο αυτό οι συναγωνιστές του με αυτή την νεκρική επιγραφή, τον αγώνα του διατήρησαν στο διηνεκές. Ύστερα από τόσες χιλιάδες χρόνια μπορούμε να συζητάμε για αυτόν και για το συμβάν αλλά και να διαπιστώσουμε ότι τα προβλήματα από τότε μέχρι σήμερα να είναι ίδια και κατά τον ίδιο τρόπο ταλανίζουν την κοινωνία μας και σήμερα, όπως και των ανθρώπων της πινακίδας. Το παιγνίδι εξουσίας και εξουσιαστών απέναντι στους εξουσιαζόμενους από τότε μέχρι σήμερα είναι ίδιο ολόιδιο μέχρι κεραίας, δεν άλλαξε σε τίποτα.