PARALLEL  TEXTS  OF  JUKTAS

The  regulations  of  a  ritual.

The  parallel  texts  of  Juktas. The  virgin  officiates.

They  were  found  in  the  Minoan  Sanctuary  of Juktas,  in  Minoan  Crete, Greece. It  dates  back  to  1700  B.C..

The  parallel  texts,  according  to  Gareth  Owens,  as  they  are  depicted  in  the  “View”  («Άποψη»)  magazine,  by  Areti  Alexopoulou,  are  the  following:

The  inscribed   texts  are  identified  and  clearly  written,  according  to  the  view  of  the  International  Academy  of  Ancestral  Discourse.

 

 

 α) I-(LI) – WA-JE AU- NI-TI-NO AU- NO-PA AU- DI-TI (HAR)- AU- NI-TI-NO WA PI-NA- DWA TI-RJU-TE.

β) I-(LI)- WA-JA SI-RU-TE JA-DI- KI-TU I-PI- NA-MA.

 

 

In  the  text  we  can  find  the  rite  of  a  religious  ritual  in  the   Minoan  Times.

The  text  is  a  document  of  the  rite  of  a  religious  ritual  in  the  Sanctuaries  of  the  time.

We  studied  the  phonetic  values  in  the  actual  text. We understood  it,  we  read   and   rendered   it  into  Modern  Greek,  but  we  also  approached  it  philosophically.

Figuration  of  the  phonetic  values  of  the  text.

In  our own  view,  the  phonetic  values  are  formed    as  follows:

 

α) I(LLI) WAJE AU NITINO AU NOPA AU DITI (HAR) AU NITINO WA PINA DWA TIRJUTE.

β) I(LLI) WAJA SIRUTE JADI KITU IPI NAMA.

The  language  of  the  text  is  Greek,  Archaic, typical  of  any   Minoan  text. The  grammatical  structure  of   the  text  is  mixed.

One  can  identify   Pontic     words, as  well as  Classical  Greek  Language.

The  utterance  of  the  words   and  of  the  verbal  types, follows  the  grammatical   rules  of  the  Pontic    Dialect, as  well  as  those  of  the  Classical  Greek   Language.

Rendition    of  the  text:

α) Ύλλει βαγεί αούτε νίτινον, αούτα νεωπά, αούτα διττήν. Χαρ αούτε νίτινον (βα)πα ποίνα φατυρυουτεί.

β) Ύλλει βαγιά σύρουτε γιάντι κοίτου υπίει ναμά.

 

The  Τext  in  Modern  Greek:

First  Text:

The  priestess  sings  hymns,  during  the  praises  she  burns  incense  to  the  carcasses  of  the  altar. They  are  raw  and  they  are  placed  in  two  sides  of  the  altar. Thus, according  to  the  rite  of  the  ritual,   the  priestess  burns  incense  and  I  helped  her,  by  lighting  the  place.

(Λέγει και ψέλνει ύμνους αυτή (η ιέρια), κατά τη διάρκεια των αίνων καίει θυμίαμα, σε αυτά τα προςτο θυσιαστήριο προσφερόμενα σφάγια. Είναι νωπά αυτά και σε δύο μέρη επί του βωμού τίθενται.Τώρα λοιπόν αυτή κατά το αινιτινόν τυπικόν καίει θυμίαμα και εγώ έκανα φάος (φώς), κατά τηντέλεση του τυπικού της τελετουργίας).

  

Second  Text:

The  priestess  sings  hymns  until  the  carcasses  get  roasted, as  they  lie  on  the  altar  bleeding.

(Λέγει και ψέλνει ύμνους έως ότου τα σφάγια να τραβήξουν τα υγρά τους (να ψηθούν), γιατί κείτονταιαφημένα χαμηλά (κατάχαμα επί του βωμού) ρέοντα (αίματα)).

 

A   Philosophical  Approach:

The  inscribed  stones  that  came  to   light  during  excavations  in  the  sanctuary  of  Juktas,  in  Minoan  Crete,  are  an  evidence  of  the  Minoan  ritual.

The  role  of  the  priestess  on  the  altar  is  determining.

The  priestess  sings  hymns  and  at  the  same   time   she  burns  incense  on  the  altar.

She  waits  until  cinder  («ζάαρ»)  appears  in  the  altar. Τhis  means  that  it  is  time  for  sacrifice. She  places  the  bleeding   carcasses  on  the  altar  so  that  they    dry  off, before  they  are  delivered  to  the  worshippers  for  kourpan*  (“κουρπάν”).

 

* kourpan:  I  serve  everybody  during  the  ritual  and  after  it, a  custom     delivered  to  us   by  Sanni. I  prepare  the  meals  of  the  symposium,  for   those  attending  the  sacrifices  in  the  sanctuary.

During  the  ritual, a  man  holding  a  torch,  accompanies  and   lights  up the  priestess.

The  inscriptions  on  the  stone   demonstrate   the  ritual  procedures  of  the  past.