Σφραγίδα των Γιαννιτσών

Δια της βοτανικής θεραπεία. Την θέρμη καταπολεμώ δια βοτάνων.

Βρέθηκε σε ανασκαφές στα Γιαννιτσά του Νομού Πέλλας, Ελλάδα. Χρονολογείται το 5.000 π.Χ.
Από το 5.000 π.Χ. οι Δωριείς Έλληνες Μακεδόνες γράφουν δια των γραμμάτων του Αλφαβήτου μας.

Ιστορία της σφραγίδας

Το καλοκαίρι του 1998 σε ανασκαφή που διενέργησε η ΙΖ εφορεία Αρχαιοτήτων, στο νεολιθικό οικισμό της παλιάς αγοράς των Γιαννιτσών, του Νομού Πέλλας-Ελλάδα, ένα σημαντικό εύρημα του Βόρειου Ελλαδικού χώρου ήλθε στο φως να αποφανθεί περί της αλήθειας για την καταγωγή της γραφής των Ορεστών Μακεδόνων Ελλήνων από τα βάθη του χρόνου και να αποδείξει του λόγου το αληθές για την καταγωγή των χαρακτήρων των γραμμάτων του Ελληνικού αλφαβήτου, ανατρέποντας πλέον τη θεωρεία ότι η Ελληνική γραφή είναι δάνειο από τους Φοίνικες.

Τα συμπλέγματα ευθύγραμμων χαράξεων που φέρει αποτελούν τον κώδικα ενός πολύπλοκου συστήματος πρωτογραφής, μπορεί σε κάποιους να φαντάζει παράξενο, αλλά κατ’ εμέ, αυτό το σύστημα γραφής έφτασε και ως τις μέρες μας διά της Βυζαντινής αγιογραφίας. Είναι διαστάσεων 2,5 χ 5,5 εκ. έχει μακρόστενο σχήμα με επίπεδες και λειασμένες επιφάνειες, οι οποίες είναι εγχάρακτες και έχουν αντίστοιχα κοίλη και κυρτή διαμόρφωση. Η σφραγίδα αυτή σύμφωνα με την άποψη του ερευνητή αρχαιολόγου Π. Χρυσοστόμου (περιοδ. Δαυλός, τεύχος 244). Χρονολογείται το 5.000 π.Χ. και περιέχει τρεις σειρές συμβόλων που μοιάζουν με τα Ελληνικά γράμματα. Όπως εγώ κατανοώ τα γραφόμενα του κ. Χρυσοστόμου, το Δόγμα περί της καταγωγής των γραμμάτων του Ελληνικού αλφαβήτου από τη Φοινίκη καταρρίπτεται και δεν ισχύει πλέον.

Από καιρό υπήρχαν υποψίες, αυτή όμως τη φορά υπάρχουν γραπτές αποδείξεις. Άρα η θεωρία περί της καταγωγής της γραφής των Ελλήνων πρέπει να επανεξεταστεί, ίσως και η παγκόσμια ιστορία θα πρέπει να ξαναγραφτεί, τουλάχιστον ως προς την καταγωγή του πρώτου πολιτισμού. Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως την πρώτη μικρή αλλά πολύ σπουδαία περί αυτού απόδειξη.

Κατ’ εμέ, καταγράφει γνώση φαρμακευτικής συνταγής, όπως φαίνεται από την ανάγνωση και την ερμηνεία και ως εκ τούτου μεταφέρει αυτή τη γνώση σε πολλούς αποδέκτες.

Είναι γραμμένη σε σύστημα γραφής πολλαπλά χρησιμοποιούμενων ακμών των γραμμάτων όχι άγνωστος τρόπος γραφής και στο σήμερα. Το σύστημα αυτό το διέσωσε μέχρι τις ημέρες μας η Βυζαντινή Αγιογραφία πράγμα που κάνει πολύ εύκολη την ανάγνωση της. Ένθεν και ένθεν των χαραγμάτων υπάρχουν μικρά στίγματα οπές, οι όποιες δηλώνουν με λεπτομέρεια τη χρήσει των επαναχρησιμοποιούμενων ακμών. Όταν επί ακμής υπάρχει οπή κατ’ εμέ δηλεί και δεύτερη μεμονωμένη χρήση αυτής. Όταν η οπή ευρίσκεται σε άκρο δηλεί ότι, εκεί τελειώνει το ένα γράμμα και μετά την οπή αρχίζει χαρακτήρας δευτέρου γράμματος ως επαναχρήση της ιδίας ακμής. Είναι ένα σύστημα γραφής λεπτομερέστερο από το μετέπειτα της των Βυζαντινών αγιογράφων επί των εικόνων, γιατί οι οπές δηλούν τα γράμματα με ευκρίνεια και λεπτομέρεια. Επάνω στην επιφάνεια της λίθινης σφραγίδας είναι ευδιάκριτα ανάγλυφα συμπλέγματα γραμμάτων που με τη βοήθεια των οπών αν και άνισα στο μέγεθος ορίζουν τις λέξεις του κειμένου. Το κείμενο είναι φωνητικό και όχι ορθογραφικό για το λόγο αυτό τα φωνήεντα που καταγράφονται δεν διέπονται από γραμματικούς κανόνες όπως εμείς τους γνωρίζουμε σήμερα αλλά υπάρχουν στο κείμενο ως χαράγματα που βοηθούν πολύ τον χαράκτη στη χρήση των ακμών. Τα σύμβολα υπάρχουν σε σύστημα γραφής από τα αριστερά προς τα δεξιά. Σύμφωνα με την άποψη του κ. Χρυσοστόμου, μορφολογικώς είναι πανομοιότυπα με αυτά της Vinca (Βουλγαρία), της Γκραντέσνιτσα (Σκόπια) και του Δισπηλιού (Καστοριάς). Παρατηρείται μάλιστα και εδώ ο ίδιος διαχωρισμός της επιφάνειας γραφής σε σειρές. Τα στοιχεία της σφραγίδας αναπτύσσονται κατά μήκος και σε τρεις σειρές. Ο χαράκτης άφησε περιθώρια αριστερά και δεξιά του κειμένου, έγραψε συμπυκνωμένα το κείμενο σε τρείς σειρές και όρισε τις ζώνες διαχωρισμού με επιμήκη χαράγματα διά ευθειών όσο το εύρος του κειμένου. Αναμφισβήτητα λοιπόν είναι ένα σύστημα πρωτογραφής που καταδεικνύει πέραν των φαρμακευτικών γνώσεων της εποχής εκείνης που απορρέει από την ερμηνεία του κειμένου και το πολιτισμικό επίπεδο των ανθρώπων που ζούσαν στον χώρο της γης των Ορεστών Μακεδόνων κατά την Νεολιθική περίοδο.

Είναι ένα εύρημα που ταράζει λιμνάζοντα νερά πλέον και ανατρέπει υπάρχουσες απόψεις. Εξ άλλου ένας μεγάλος ερευνητής αποφάνθηκε, οι θεωρίες υπάρχουν για να ανατρέπονται, έτσι προχωράει η επιστήμη μπροστά. Το κείμενο αυτής της σφραγίδας αρκεί για να αποτελέσει την αναγκαία απόδειξη περί της καταγωγής 14 τουλάχιστον γραμμάτων μέχρι στιγμής του Ελληνικού αλφαβήτου. Ίσως σε κάποιο άλλο κείμενο να αναγνωρίσω και τα υπόλοιπα γράμματα που λείπουν και να συμπληρωθεί το όλον της Ελληνική αλφαβήτου.

Χαρακτήρες Πινακίδας	Αναγνώριση Γραμμάτων	Αναγνώριση λέξεων Κείμενου	Απόδοση Κειμένου	Νεοελληνική Ερμηνεία
		ΑΛΓΥ	Αλγή	Πόνο σωματικό (μυϊκό)
		ΧΛΥ	χλή	και θέρμη πυρετού
		ΤΛΥΙ	τλίει.	υπομένει καρτερικά.
		ΙΤΥ   ΧΕΙ	Ιτύ   χέει,	Αυτό που η ιτιά   εκχέει ως αφέψημα,
		ΑΛΧΥ   ΜΙΛΥ ΛΙΙ	αλχύ   μίλοι λύει.	δυσάρεστο στη γεύση   μαζί με αρκουδόμηλα τον ελευθερώνει από τον πόνο.
		ΙΛΙΘΑ	Ήλιθα	Αρκούντως ευχαριστιέται
		ΞΕΙ   ΠΕΤ	ξέει   πετύαν	όταν σκαλίζει   απλωμένο
		ΙΛΥ	ιλύ.	πηλό.
		ΧΛΙ	Χλήν	Θέρμη (ζεστασιά)
		ΥΠΕΙ	υπεί	εσωτερική
		ΙΣΙ	ησσί	λιγότερη τον καταβάλει
		ΛΥΠΤΙ	λήπτι	ως αποδέκτη
		ΣΙΛΙΚ	συλίκ	στο αεράκι (αύρα).

Αναγνώριση λέξεων Κείμενου

ΑΛΓΥ ΧΛΥ ΤΛΥΙ. ΙΤΥ ΧΕΙ ΑΛΧΥ ΜΙΛΥ ΛΙΙ. ΙΛΙΘΑ ΞΕΙ ΠΕΤ ΙΛΥ. ΧΛΙ ΥΠΕΙ ΙΣΙ ΛΥΠΤΙ ΣΙΛΙΚ

Απόδοση Κειμένου

Αλγή χλή τλίει. Ιτύ χέει αλχύ μίλοι λύει. Ήλιθα ξέει πετύαν ιλύ. Χλήν υπεί ησσί λήπτι συλίκ.

Νεοελληνική Ερμηνεία

Πόνο σωματικό (μυϊκό) και θέρμη πυρετού υπομένει καρτερικά. Αυτό που η ιτιά εκχέει ως αφέψημα, δυσάρεστο στη γεύση μαζί με αρκουδόμηλα τον ελευθερώνει από τον πόνο. Αρκούντως ευχαριστιέται όταν σκαλίζει απλωμένο πηλό. Θέρμη (ζεστασιά) εσωτερική λιγότερη τον καταβάλει ως αποδέκτη στο αεράκι (αύρα).

Κατά λέξη ανάλυση του κειμένου

ΑΛΓΥ-αλγή , ουσιαστικό θηλυκού γένους, η αλγή, ερμηνευόμενο, αλγηδών, αλγάς, πόνος μυϊκός του σώματος εξ αιτίας υψηλού πυρετού (σύγκρυο) ή παντός είδους ψυχοσωματικής αιτίας. Εξ αυτού, η αλγηδών, αίσθημα πόνου, πόνος, οδύνη του σώματος, επί ψυχικού πόνου, θλίψις, οδύνη, λύπη. Το άλγημα, ο πόνος τον οποίο προξενεί ή αισθάνεται κάποιος, αλλά και αλγηρός, ο πλήρης άλγους, ο οδυνηρός και άλγησις, η αίσθηση του πόνου και αλγινόεις-εσσα-εν, ο θλιβερός, ο οδυνηρός. Άλγος, πόνος σωματικός, πόνος ψυχικός, αλγυντήρ ο, ο προξενών άλγη. Αλγύνω, θλίβομαι, λυπούμαι, υποφέρω ή αισθάνομαι πόνο.

ΧΛΥ-χλυ, ουσιαστικό θηλυκού γένους, η χλύ, ερμηνευόμενο, χλίς- θέρμη, υπερθερμία. Χλίω, είμαι ή γίνομαι θερμός και χλιηρός-χλιαρός-χλιερός, ο έχων ελαφρώς θερμανθεί, χλιόεις-εσσα-εν, ο χλιαρός. Χλιώδης, ο ολίγον θερμός και χλιαίνω, καθιστώ τι ελαφρώς θερμό, αλλά και χλιαρότητα, η ιδιότητα ή η κατάσταση του χλιαρού.

ΤΛΥΙ-τλήει, ρήμα, Δωρικά τλάω, Ιωνικά τλήω-τλήμι, ερμηνευόμενο, ανέχομαι, υπομένω κόπους, δυσκολίας, δισχερείας και τλήμων, Δωρικά τλάμων, ο υπομονετικός, ο καρτερικός, ο πλήρης ταλαιπωριών. Τλήθυμος, ο έχων καρτερική ψυχή και τλημοσύνη, η ταλαιπωρία, η αθλιότης, η κακοπάθεια και τληπάθεια, η ταλαιπορία. Τλασίφρων, ο υπομονετικός και τλαιπαθής, ο ταλαίπωρος.

ΙΤΥ-ιτύ, ουσιαστικό, θηλυκού γένους, η ιτύς, ερμηνευόμενο, το υδρόφιλον φυτόν ιτέα, η γνωστή σε όλους μας, ιτιά. Βοτανικόν ξύλον, το έκχυμα του φλοιού της είναι παυσίπονο, η δράση του αυτή είναι γνωστή από την αρχαιότητα, σήμερα η φαρμακευτική έρευνα απέδειξε ότι περιέχει ακετοσαλικυλικό οξύ, το οποίο είναι η φαρμακευτική βάση της γνωστής σε όλους μας ασπιρίνης.

ΧΕΙ-χέει, ρήμα, ερμηνευόμενο, χέω, επί υγρών, εκχύνω, αφήνω να ρεύσει, αφήνω το υγρό να τρέξει, ελευθερώνω το υγρό, επί στερεών, σκορπίζω, χύνω, εξ ου και χώννυμι, ρίπτω. Στην παθητική φωνή,

επισωρεύομαι, συσσωρεύομαι. Χεύμα, το χεόμενο, αυτό που χύνεται, αυτό που δύναται να χυθεί, μετά της προθέσεως εκ, εκχέχω, αλλά και έκχυμα.

ΑΛΧΥ-αλχύ, ουσιαστικό, το αλχύ, το αλγηρόν χεύμα, έκχυμα γεύσης οδυνηρής, πικρό, ερμηνευόμενο, το δυσάρεστο στη γεύση. εξ ου και αλχηρής, ο αήδης και αλχηρής ύπνος, ο δυσάρεστος, ο ουκ έχων χαράς ύπνον. Αλλά και αλχημιστής, ο επεξεργαζόμενος πέραν των άλλων και πικρά εκ βοτάνων εκχύματα.

ΜΙΛΥ-μίλοι, ουσιαστικό, ουδετέρου γένους, παραγόμενο από τη λέξη, η μίλος, το φυτόν τάξος η ραγοφόρος κατά Θεόφραστον, η σμίλαξ η τραχεία, το δέντρον του Διοσκουρίδη, απαντόμενον πανταχόθεν εν Ελλάδι, ο αρκουδόβατος, καλυκόστεγον το φαρμακευτικόν. Οι μίλοι-οι της μίλου καρποί, τα αρκουδόμηλα, οι καρποί της αρκουδόβατου. Μεγέθους ρεβιθιού, ερυθροί στο χρώμα, ευγευστότατοι και φαρμακευτικοί.

ΛΙΙ-λύει, ρήμα, ερμηνευόμενο, λύω, επί πραγμάτων, λύνω, αφαιρώ τους δεσμούς, χαλαρώνω, επί υποζυγίων, ξεζεύω, ελευθερώνω εκ του ζυγού, επί ανθρώπων, ελευθερώνω, απαλλάσσω εκ δεσμών ή φυλακής, επί αιχμαλωσίας, ελευθερώνω από δουλείαν κυρίου, επί σωματικού άλγους, παύω τους πόνους, ελευθερώνω εκ πόνου το ανθρώπινον σαρκίον, , επί εταιρισμού, καταργώ την συνεργασία. Επί ύλης, μαλακώνω δι’ ύδατος ιλύ προς επεξεργασία ως ο κεραμοποιός, αραιώνω, διαλύω, επί ιζήματος, κρατώ αυτό σε υγρά κατάσταση για να δύναμαι να χαράσσω επ’ αυτού σχήματα ευκόλως με αμβλύ όργανο, επί πραγμάτων, λύνω, αφαιρώ τους δεσμούς, χαλαρώνω. Εξ ου και λύσις, η επίλυση προβλήματος, η διάλυση συνεργασίας, η κατ’ ευκταίον τρόπον επίλυση παντός θέματος ή διαφοράς.

ΙΛΙΘΑ-ήλιθα, επίρρημα, ήλιθα, εκ του Δωρικού άλις, ερμηνευόμενο, ικανώς, αρκετά, αφθόνως, σωρηδόν. Ήλιθα, επί πράξεων, ενεργώ ικανώς, επί ύλης, αρκούντως κατέχω αγαθά, πάρα πολύ, υπερβολικά.

ΞΕΙ-ξέει, ρήμα, ξέω, ερμηνευόμενο, λεαίνω, στιλβώνω ξέων, ροκανίζω προς μορφοποίηση, χαράσσω δια σκαπτικού εργαλείου λεία επιφάνεια μορφοποιώντας εγχάρακτο σχήμα, σκαλίζοντας αποφλοιώνω εκ του φλοιού ξύλο, επί ιχθύων, απολεπίζω, επί πληγής, αποκαλύπτω το τραύμα αφαιρώντας τον στεγνό πλακούντα, γενικώς ξύνω προς λείανση ή εγχάραξη, δια πελέκεως πελεκώ παν ξύλον.

ΠΕΤ-πετύει, ρήμα, ερμηνευόμενο, πετύω (πετάννυμι), απλώνω, ανοίγω, εκτείνω, εξ ου και το πετύον πέλαγος, το ανοικτό πέλαγος, πέτασος, πίλος εξ ερίου ή καλάμου στάχεος με πλατύγυρον πλέξιν προς φύλαξιν εκ του ηλίου και της βροχής, το γνωστό σε εμάς για την παραλία καλοκαιρινό ψαθάκι, πετασίτης, φυτό πλατύφυλλο, πέτασμα, άπλωμα, άνοιγμα επί των πλοκάμων του πολύποδος, πετάσιον το Ποσειδώνιον, το νούφαρο των λιμνών, πλατύφυλλο άνθος, πετάζω, απλώνω.

ΙΛΥ-ιλύ, ουσιαστικό, ιλύς, ερμηνευόμενο, πηλός, λάσπη φερόμενη δια των ποταμών, ως μικρόκοκκο ίζημα καθιζάνουσα μετά την υπερχείλιση ποταμών επί αγρών η καλύτερη ποιοτικώς καλλιεργήσιμη γη, βόρβορος, γενικά πηλός, καθίζημα, ενίοτε και ακαθαρσία λυμάτων ή και αίματος. Εξ ου και ιλυόεις-εσσα-εν, ο πηλώδης, ο βορβορώδης, ιλύω, καλύπτω δια ιζήματος, ιλύζω, διαχωρίζω την ιλύ εκ του υγρού που περιέχει αυτήν, ιλυώδης, ο όμοιος προς την ιλύ, ιλυσπάομαι, έρπω συστρεφόμενος επί της ιλύος ως σκώληξ.

ΧΛΙ- χλεί ή χλίει, ρήμα, χλίω, ερμηνευόμενο, είμαι ή γίνομαι θερμός, εξ ου και τα χλιάω, γίνομαι ελαφρώς θερμός, χλιώδης, ο ολίγον θερμός, ο υπόθερμος και χλιόομαι, θερμαίνομαι ελαφρώς, χλιόεις-εσσα-εν, ο χλιαρός, χλιεροθαλπές ύδωρ το χλιαρό νερό της λούσης και της βάπτισης, χλίασμα, μέσο θέρμανσης, η θερμοφόρα, χλίανσις, η ελαφρά θέρμανσις, διαδικασία θέρμανσης του γάλακτος του βρέφους, χλιαρότης, η ιδιότητα του χλιαρού, χλιαροψύχιον, το υπόθερμο λουτρό και χλιαρώς, επίρρημα. Από τη ρίζα αυτή και τα σημερινά χλιαρός, χλιαίνω, θερμαίνω ελαφρώς

ΥΠΕΙ-υπεί, ρήμα, υπό ειμί-ύπειμι, ερμηνευόμενο, είμαι ευρίσκομαι υπό κάτω, κείμαι υπό κάτω, κρύπτομαι, διαμένω κεκρυμμένος, παραμένω ενεδρεύων, επί πραγμάτων, υπολείπομαι, επί σχέσεων, υπόκειμαι εις διαταγάς ή εις χρίσην τινός αφθέντου, επί σκέψεως, έρχομαι εις τον νουν τινός, επέρχομαι ως ερινύα, υποτάσσομαι, υπόκειμαι

ΙΣΙ-ήσσι, ουσιαστικό, ήσσα-ήττα, ερμηνευόμενο, ήτταν προσίεμαι, αφήνω, δέχομαι να νικηθώ. Μετά γενικής πραγμάτων, υποχώρισις εις τι. Ησσάομαι, είμαι κατώτερος, ασθενέστερος, νικώμαι, υποχωρώ, μετά δοτικής, νικώμαι, καταβάλλομαι υπό τινός, ησσάω-ηττάω, νικώ, καταβάλλω, ησσητέος-α-ον, ο δυνάμενος να καταβληθεί, ο ήσσων-ήττων, ο κατώτερος, ο ασθενέστερος, ο λιγότερο επιμένων, ως επίρρημα, ήσσον-ήττον, ολιγότερον.

ΛΥΠΤΙ-λήπτι, ουσιαστικό, λήπτης, ερμηνευόμενο, ο λαμβάνων, ο αποδέκτης, ληπτέος-α-ον, ο δυνάμενος να λάβει, να δεχθεί, ληπτικός ο διατιθέμενος να δεχθεί, αφομοιωτικός, ληπτός και επίληπτος, ο αντιληπτός δια των αισθήσεων, και μετά προθέσεως υπό, υπόληψη, η αποδοχή , η απολαβή εκτίμησης προσωπικότητας

ΣΙΛΙΚ-συλίκ, ουσιαστικό, το συλίκ, Μινωικόν, ερμηνευόμενο, συ λαμβάνω ικμάδαν, του νερού απολαμβάνω την υγρότητα, θαλάσσια αύρα ή και ορεινή αύρα, παρασύρουσα μόρια υγρασίας ως δροσοσταλίδες, ικανή να συντηρήσει φυτά εν ανομβρία. Μικρά βροχή, αεράκι μετά ψιχάλας, Ετρουσκικά, σανισκcλάρι-ράντισμα, μικρά βροχή, Χεττικά, μέσουλι-εποχή των βροχών.

Φιλοσοφική προσέγγιση και διερεύνηση της Σφραγίδας

Η σφραγίδα των Γιαννιτσών, είναι ένα προγονικό κείμενο της Μακεδονικής γης, μεγίστης σημασίας και δεν θα διστάσω να πω, πως αποτελεί τη μεγίστη απόδειξη περί της καταγωγής των χαρακτήρων της γραφής των Ελλήνων. Κατανόησα αυτό το σύστημα σύνθετης γραφής, αντιπαραβάλλοντάς το με το Βυζαντινό το επί των αγιογραφιών υπάρχον που χρησιμοποιεί τις ακμές των χαρακτήρων των γραμμάτων πολλαπλώς και δημιουργεί συμπλέγματα επικαλυπτόμενων γραμμάτων. Άρα δεν είναι ένα σύστημα γραφής παντελώς άγνωστο, αν κάνεις αυτή την παραδοχή, πριν προσπαθήσεις να το προσεγγίσεις. Η κατανόηση του βέβαια αποτελεί έργο ερευνάς και μελέτης ικανού χρόνου. Επί της σφραγίδας αναγνωρίστηκαν μόνο Ελληνικοί χαρακτήρες γραμμάτων όμοιοι με αυτούς που και σήμερα χρησιμοποιούμε. Αλλά η έρευνα δε σταμάτησε μόνο εκεί.

Η εν λόγω σφραγίδα αποτέλεσε αντικείμενο επιστημονικού συνεδρίου που έλαβε χώρα στη Θεσσαλονίκη και πολλά συμπεράσματα έχουν καταγραφεί σε αυτό. Δεν βρέθηκαν όμως στα πρακτικά του συνεδρίου εργασίες που να ασχολούνται με την ανάγνωση της σφραγίδας.

Μετά την ολοκλήρωση της δικής μου προσπάθειας προς αυτή την κατεύθυνση δύναμαι να καταθέσω πλέον, πως και η εν λόγω σφραγίδα έλυσε την σιωπή της. Τα γραφόμενα επ’ αυτής αποτελούν πρωτοκείμενο Έλληνα λόγου και ίσως ορίζουν την απαρχή του πρώτου γραπτού λόγου της Ευρώπης μαζί με την πινακίδα του Δισπηλιού της Καστοριάς την οποία επίσης έχω διαβάσει, ερμηνεύσει και μελοποιήσει προ καιρού. Στην ιστοσελίδα, στο κεφάλαιο προγονικά κείμενα, με τίτλο εργασίας η Πινακίδα του Δισπηλιού υπάρχουν οι απόψεις μου περί αυτής.

Ξοδεύτηκε ήδη μελάνι από προτέρους αναζητώντας .

Ο τρόπος γραφής της, οι γραφικοί χαρακτήρες της και η ουσία του κειμένου της, ως καταθέσεις για τη γνώση του προγονικού μας πολιτισμού, είναι αυτά που την χαρακτηρίζουν. Ανήκει στην κατηγορία των πρωτοελληνικών κειμένων. Είναι ένα μεταβατικό στάδιο που ο Έλληνας περνά από την γραμμική Β’ των συλλαβογραμμάτων σε ένα άλλο τρόπο φωνητικών αποδόσεων των ήχων των λέξεων δια νέων συμβόλων, γιατί πλέον έχει διαχωρίσει τα φωνήεντα.

Τα γραφόμενα του εν λόγω κειμένου είναι Έλλην λόγος και σύστημα γραφής, συμπλέγματα γραμματικών χαρακτήρων, με πολλαπλή χρήση των ακμών των γραμμάτων. Σ’ αυτό καταγράφονται 65 χαρακτήρες συνολικά γραμμάτων πανομοιότυποι με αυτούς που υπάρχουν σήμερα εν χρήσει στο Ελληνικό αλφάβητο. Η γραμματοσυντακτική δομή του κειμένου διέπεται από τους κανόνες της γνωστής σε εμάς κλασσικής γραμματείας με μία ιδιαιτερότητα όμως. Είναι η εποχή που ο γραπτός λόγος καταγράφει σχεδόν πάντα τη ρίζα της λέξεως χωρίς την κατάληξη κατά πτώση ή πρόσωπο όταν είναι ρήμα, μα βρισκόμαστε στην αρχή του γραπτού λόγου σίγουρα είναι αρκετά διαφορετικός και ίσως ελλιπής πολλές φορές από τον μετέπειτα εκλεπτυσμένο και τελειοποιημένο λόγο της Ιωνικής. Αν αυτό δεν το κατανοήσουμε δεν θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε κανένα κείμενο. Το σύστημα αυτής της γραφής είναι μία συνεχής παράθεση συμπλέγματος γραμμάτων. Σε αυτό υποχρεούται ο αναγνώστης να αναγνωρίσει τη σειρά της ανάγνωσης των γραμμάτων για να μορφοποιήσει τις λέξεις και να διαμορφώσει προτάσεις που να καταλήγουν σε ολοκληρωμένο και σαφές νόημα.

Είναι ένα κείμενο φωνητικό κατά την ανάγνωση και όχι ορθογραφικό, όπως και όλα τα άλλα πρωτοελληνικά κείμενα της ίδιας εποχής. Στο φωνητικό σύστημα δεν αναζητούμε ορθογραφία όπως την γνωρίζουμε σήμερα με γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες. Αυτοί εμφανίζονται αργότερα όταν ο λόγος έχει ωριμάσει και αποδίδει τα μικρονοήματα.

Η σφραγίδα αυτή είναι η πρώτη μέγιστη απόδειξη και μαζί με άλλα εξ ίσου ενδιαφέροντα κείμενα εκείνης της εποχής που έχω ήδη διαβάσει αποτελεί την σαφή ένδειξη περί της προελεύσεως των γραμμάτων του Ελληνικού αλφαβήτου που κάποιοι μέχρι σήμερα το θέλουν Φοινικικό. Θα τολμήσω να πω, πως από τους 65 χαρακτήρες αυτού του κειμένου ξεχωρίζω και καταγράφω με σαφήνεια 14 γράμματα του αλφαβήτου μας. Αν είχα την τύχη να βρω κι άλλες σφραγίδες σίγουρα σε αυτές θα κατέγραφα πιστεύω και τα υπόλοιπα γράμματα που λείπουν. Ένα πρώτο συμπέρασμα, γράμματα για να γράψουμε δεν δανειστήκαμε, έχουμε τα δικά μας εδώ και επτά χιλιάδες χρόνια. Είναι τα πρώτα σύμβολα για σύνταξη γραπτού λόγου της πολιτισμένης σήμερα Ευρώπης και έχουν τη μήτρα τους σ’ αυτόν τον τόπο. Είναι η πρωτογραφή των Ορεστών Μακεδόνων που διαδόθηκε εν καιρώ σε όλους τους Έλληνες.

Κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια να αναγνωρίσω πρώτα τις λέξεις, ύστερα ολοκλήρωσα τα νοήματα στις προτάσεις του κειμένου και δύναμαι πλέον να παρουσιάζω το αποτέλεσμα ολοκληρωμένο με πολύ σαφήνεια και άκρως επιστημονική μέθοδο προσέγγισης των λέξεων μία μία αναλυτικά.

Το κείμενο είναι απόλυτο και σαφές, ένας νεαρός μάλλον άνθρωπος, πόνο σωματικό (μυϊκό) και θέρμη πυρετού υπομένει καρτερικά. Άρα υπάρχει κάποιος διαγνώστης που μπορεί να διακρίνει συμπτώματα διαταραχής της φυσιολογικής λειτουργίας ενός οργανισμού και να αποφανθεί επ’ αυτού. Έχει πόνο σωματικό, δηλαδή μπορεί να κάνει σπασμούς από τη θέρμη, αυτό που σήμερα αποκαλούμε πυρετό. Ίσως στο βαλτότοπο των Γιαννιτσών τότε, αυτό που ως ελονοσία γνωρίζουμε σήμερα να το αποκαλούσαν θέρμη ή απλώς να γνώριζαν, τη θέρμη, τον πυρετό ως προϊόν οποιασδήποτε λοιμώδους ασθένειας . Αξιοθαύμαστες γνώσεις για πρωτόγονους, αφού εμείς σήμερα έτσι τους χαρακτηρίζουμε.

Η περί της φαρμακευτικής γνώση τους μας εκπλήσσει. Αυτό που η ιτιά εκχέει ως αφέψημα, δυσάρεστο στη γεύση μαζί με αρκουδόμηλα τον ελευθερώνει από τον πόνο. Πριν επτά περίπου χιλιάδες χρόνια γνωρίζουν βοτανική. Γνωρίζουν την κατευναστική και παυσίπονη ιδιότητα του φλοιού της ιτιάς και του αρκουδοπούρναρου. Φαρμακευτικές γνώσεις που οι Ιπποκράτης και Διοσκουρίδης αργότερα καθαρόγραψαν την από τότε γνώση και εμείς οι σύγχρονοί αντιγράφοντάς τους, μόλις ένα μόνο αιώνα πριν τα έχουμε κατακτήσει δια της χημείας.

Αρκούντως ευχαριστιέται όταν σκαλίζει απλωμένο πηλό. Πέραν των γνώσεων ιατρικής και φαρμακευτικής κατανοούμε και άλλες δράσεις των ανθρώπων του τότε κόσμου. Γνωρίζουν την κεραμική και τη χαρακτική. Ο ήρωας του κειμένου πλάθει πηλό και τον σκαλίζει. Άρα γράφει επ’ αυτού γράμματα ή ενεργεί επ’ αυτού εικαστικά καλλιτεχνήματα. Θέρμη (ζεστασιά) εσωτερική λιγότερη τον καταβάλει ως αποδέκτη στο αεράκι (αύρα). Το πρώτο ιατρικά καταγεγραμμένο συμβάν ως αγωγή διαδικασίας ίασης. Ο εν θέρμη ασθενής εκτίθεται στην δροσερή αύρα για να νιώσει καλύτερα. Μήπως αυτό δεν κάνουμε και σήμερα. Άραγε σε τι διαφέρουμε εμείς οι τάχα πολιτισμένοι σήμερα άνθρωποι από τους τότε.

Ο χαράκτης όμως της σφραγίδας δεν γράφει επί πηλού ή κεράμου, δύναται να χαράσσει και σκληρότερα υλικά αφού πρώτα τα έχει λειάνει, όπως εν προκειμένω την σφραγίδα για την οποία συζητάμε. Η χαρακτική τέχνη του τότε κόσμου επάνω σε σκληρά, άθραυστα και άκαυστα υλικά, είναι ο συνδετήριος κρίκος με το σήμερα, γιατί μας επιτρέπει έστω και με δυσκολία να προσεγγίσουμε τις τότε γνώσεις, δράσεις, απόψεις, ενέργειες, καταστάσεις, ασθένειες, φαρμακευτικές αγωγές και φυσικά φαινόμενα. Αν τα γραπτά τους ήταν επάνω σε βιοδιασπώμενα υλικά δεν θα είχε μείνει τίποτα από τη δράση τους και τη γνώση τους ως αποτύπωμα εκείνης της εποχής. Ευτυχώς, η πέτρα το μάρμαρο, ο πηλός, το κεραμίδι, το εμποτισμένο ξύλο, η μουμιοποίηση, έσωσαν, αντικείμενα, γραφές, εικαστικές παραστάσεις, οι οποίες ουσιαστικά και συμπερασματικά μας οδηγούν στις αλήθειες του τότε και είναι αδιάψευστοι μάρτυρες στο σήμερα της εποχής εκείνης.

Το σπουδαιότερο βέβαια το άφησα τελευταίο. Η σφραγίδα αποτελεί τη μεγίστη απόδειξη περί της καταγωγής των γραμματικών χαρακτήρων των γραμμάτων της γραφής μας. Έψαξα την εμφάνιση των Φοινίκων και την ιστορική διαδρομή τους στον χρόνο. Όλοι οι ερευνητές αναφέρουν ως χρόνο εμφάνισης τους το 2000 π.Χ. άρα είναι πολύ μεταγενέστεροι ως κοινωνικό σύνολο και πολιτισμός από τους Ορέστες Μακεδόνες της εποχής του Κάρανου που ως πολιτιστικό τους αποτύπωμα πέραν των άλλων μας άφησαν και την εν λόγω σφραγίδα. Σε αυτή καταγράφονται ευκρινώς και καθαρότατα 65 χαρακτήρες γραμμάτων, 3-Α, 1-Γ, 4-Ε,1-Θ, 18-Ι, 1-Κ, 12-Λ, 1-Μ, 1-Ξ, 3-Π, 2-Σ, 4-Τ, 10-Υ, 4-Χ. Θεία τύχη και ατυχία μαζί, αν το κείμενο ήταν λίγο μεγαλύτερο ίσως και άλλα γράμματα να υπήρχαν σε αυτό. Πλέον για τα 14 αυτά γράμματα έχουμε την απόλυτη απόδειξη ότι είναι προϊόν έμπνευσης των ανθρώπων της Μακεδονικής Ελληνικής γης. Ίσως οι επιστήμονες πλέον μετά από αυτή την κατάθεση προγονικής γνώσης είναι υποχρεωμένοι να αναθεωρήσουν κάποια από αυτά που μέχρι τώρα αποδέχονταν περί της γραφής των Ελλήνων. Περίτρανα καταδεικνύεται ότι, η συγκεκριμένη γραφή ξεκίνησε από τη γη της Μακεδονίας και απλώθηκε με το πέρασμα του χρόνου δια του Δωρικού λόγου σε όλους τους Έλληνες.

Ως Μακεδών επαίρομαι γι’ αυτό και καταθέτω, τα γράμματα της γραφής των ΠΑΝΕΛΛΗΝΩΝ είναι επινόηση των ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΟΥ, δώρο των Ορεστών Μακεδόνων, σε όλο τον τότε αλλά και τον τώρα πολιτισμένο κόσμο.