Δίσκος της Φαιστού

Ίσως το Ιερότατο των Μινωιτών κείμενο.

Βρέθηκε στις 3 Ιουλίου του 1908 από τον Λουίτζι Περνιέ, στη Φαιστό της Μινωικής Κρήτης, Ελλάδα.  

Χρονολογείται περίπου από το 1700 – 1600 πΧ.

Σήμερα εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου Κρήτης.

Απεικόνιση των δύο όψεων του δίσκου από  φωτογράφιση γνήσιου αντιτύπου μας.

Η Ιστορία της ερμηνείας του Δίσκου

Από την ημέρα της εύρεσης του δίσκου,  το 1908 μέχρι την 12 Νοεμβρίου 2016, πολλές προσπάθειες για ερμηνεία υπάρχουν καθώς και εικασίες για τη γλώσσα των Μινωιτών, αλλά τίποτα ολοκληρωμένο και αιτιολογημένο.

Κάποιοι μεμονωμένοι ερευνητές και Ακαδημαϊκοί κύκλοι, κατέθεταν μάλιστα, ότι η γραφή των Μινωιτών δεν είναι Έλλην λόγος.

Από την 12 Νοεμβρίου 2016 και εντεύθεν, ημέρα παρουσίασης στο Μ. Αμφιθέατρο του π. ΤΕΙ Δυτ. Μακεδονίας – Σπύρος Αρσένης -, του βιβλίου με τίτλο – Ο ΔΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΦΑΙΣΤΟΥ – από τον διευθυντή της Διεθνούς Ακαδημίας Προγονικού Λόγου  – Ο Μινωίτης Σαρπηδών – κ. Ιωάννη Χαμιζίδη. Υπάρχει για πρώτη φορά παγκοσμίως, γραμμένη σε βιβλίο ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη μελέτη με ανάγνωση, ερμηνεία, φιλοσοφική προσέγγιση και μουσικό CD με τη μελοποίηση του δίσκου. Το βιβλίο τυπώθηκε το Νοέμβριο 2016, από τις εκδόσεις Ιμφογνώμων.  

Μετά την παρουσίαση της δικής μας θέσης για τα γραφόμενα επί του δίσκου, ικανός αριθμός  ερευνητών και Ακαδημαϊκών  αναθεώρησαν άποψη και συμπλέουν πλέον με τις δικές μας θέσεις.

Αποτελούμε πλέον αναφορά βιβλιογραφίας και ευχαριστούμε αυτούς που αναφέρονται στα συγγράμματά μας.

Η άποψη και η θέση μας,  περί της τριπλής ανάγνωσης του δίσκου, παρουσιάστηκε σε Διεθνή και Πανελλήνια Συνέδρια που οργάνωσε η Ακαδημαϊκή κοινότητα και έγινε με πολύ ενδιαφέρον αποδεκτή.

Η δεύτερη έκδοση του βιβλίου,  είναι ηλεκτρονική  και καταχωρημένη στην υπάρχουσα  ιστοσελίδα της Διεθνούς Ακαδημίας Προγονικού Λόγου.

Σε αυτή την έκδοση συμπεριλαμβάνονται και  δύο  επί πλέον αναγνώσεις του ιδίου κειμένου του δίσκου με Μυστικιστικό τρόπο ανάγνωσης.

• Η Πρώτη ανάγνωση, – το ομιλόν –
• την δράση μιας γυναίκας  ιστορεί, που διά του παραδειγματισμού διδάσκει ηθική και τρόπους.

• Συνοπτική εισαγωγή στο Προγονικό Μυστικισμό και στους κώδικες των Ιερατείων.

• Η Δεύτερη ανάγνωση, – το σημαίνον –
• Ιερατειακά Μυστικά φέρνει στο φως. Τις αρχές και τους κανόνες του Μινωίτη Πολεμιστή, προσδιορίζει, δια του Συμφωνικού τρόπου ανάγνωσης.

• Η Τρίτη ανάγνωση, – το κρυπτόν –
• Ιερατειακά Μυστικά φέρνει στο φως. Τον ερχομό του Χριστού Ηγήτορα προφητεύει χρονικά και τα δόγματα εξουσιασμού του αποκαλύπτει, δια του Αντιφώνου Συμφωνικού τρόπου ανάγνωσης.                     

Ο Δίσκος είναι το σημαντικότερο προγονικό κείμενο, διδάσκει ηθική, κανόνες, συμπεριφορές και τάξη εργασίας. Είναι παράλληλα και η μεγίστη προφητεία για ανακατατάξεις που θα συμβούν στον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο.

Μέσα από αυτό αναδεικνύεται, το πολιτιστικό και πολιτισμικό επίπεδο των προγόνων μας Μινωιτών κατά το δέκατο έβδομο αιώνα π.Χ.

Μελετήσαμε το  κείμενο, το διαβάσαμε, το κατανοήσαμε,  αποδώσαμε το νόημά του στη νεοελληνική γλώσσα και το προσεγγίσαμε φιλοσοφικά.

Η γλώσσα του είναι, Έλλην λόγος, Αρχαΐζων τυπικού Μινωικού  κειμένου. Η γραμματική δομή του κειμένου είναι μεικτή. Αναγνωρίζονται σε αυτό λέξεις, του Ποντιακού λόγου, του Δωρικού Μακεδονικού λόγου και της Κλασσικής Ελληνικής Γραμματείας.

Η εκφορά των λέξεων και των ρηματικών τύπων, διέπεται από τους Γραμματικούς κανόνες του  Ποντιακού λόγου, του Δωρικού Μακεδονικού λόγου και της Κλασσικής Ελληνικής Γραμματείας.

Ακολουθεί το βιβλίο

Ο δίσκος της Φαιστού

Πρώτη ανάγνωση

Συνοπτική εισαγωγή στο Προγονικό Μυστικισμό και στους κώδικες των Ιερατείων.

Οι των Ελλήνων ονοματοδοσίες και τα Ιερατειακά μυστικά

Κάποια από τα κείμενα των προγόνων μας, στους χώρους των Ιερατείων, όπου φυλάσσονταν μυστικά, η γραφή τους ήταν διαφορετική του συμβατικού τρόπου. Αυτή καταγράφεται ως Συμφωνική Μυστικιστική Γραφή.

Γινότανε για λόγους ασφαλείας απορρήτου. Η γνώση του Ιερατείου, για το πώς  ενεργοποιούνται οι Αόρατες Δυνάμεις, έπρεπε να είναι κτήμα μόνο των ολίγων και εντός του Ιερατείου.

Την προσπάθεια μας παρουσιάζουμε για να γίνει αυτό κατανοητό στα μέτρα του δυνατού.

Πάντα τα γεγραμμένα κώδιξ εστί, έχει αποφανθεί ο Κορύβαντας Τερβήσιος Ιεροφάντης λατρευτής του Απόλλωνα, ονόματι Ιωάννης.

Με κώδικες τα απόκρυφα, τα περί Μυστικισμού, συνοδευόμενα με τον υπέρτατο όρκο σιωπής,

                                 ΚΟΝΞ ΟΜ ΠΑΞ ή ΠΑΝΞ.

Ορκίζομαι στη γενεσιουργό μου ουσία, αν παραδώσω τα απόκρυφα, να μη ξανά υπάρξει αυτή, σε όλα τα σύμπαντα.

Σκληρός, απόλυτος και σαφής είναι ο όρκος. Οι Ιερουργοί, οι γνωρίζοντες αυτά που πρέπει να ειπωθούν, με κώδικες τα φέρνουν στην επιφάνεια. Αυτά στο διάβα του χρόνου μορφοποιούν την κοινή παράδοση.

Αυτή η κοινή παράδοση ως έθος-ήθη και έθιμα έφτασε μέχρι τις μέρες μας. Ο Μύθος, η μύηση στην κοινή παράδοση, απλούστευσε τα λεγόμενα για να γίνουν κατανοητά και από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Αυτό είναι ο λόγος που σήμερα την απλουστευμένη αυτή παράδοση την κατανοούμε σαν παραμύθι.

Οι μελετητές που ερευνούν τα Ιερά των Ελλήνων κείμενα πρέπει να γνωρίζουν την παρακάτω αλήθεια.

Διά Μύθου τα πάντα αποδεκτά.

Διά της κοινής παράδοσης,  αποδεκτές οι δράσεις και ενέργειες.

Κάποιοι σημερινοί ερευνητές την κοινή παράδοση παραβλέποντας, συγχέονται και δεν δύνανται τις ονοματοδοσίες που αυτοπροσδιορίζουν εποχές, από Θείες παρεμβάσεις και επιτεύγματα ανθρώπινα, να ξεχωρίσουν και τους αυτόχθονες αυτής της ΕΛΛΑΝΙΑΣ  γης  τους επιμερίζουν σε φύλλα διάφορα, λες και είναι ξένα μεταξύ τους.

   Κλειδί των πάντων ο λόγος και ο κατέχων την ετεή του, την αλήθεια του, πλέον δεν πρέπει να πλανάται και να σύρεται σε λάθος συμπεράσματα για τα αυτονόητα. Οι λέξεις  ας ιστορίσουν του λόγου το αληθές κατά το γνωμικό,

<<η οδός προς την αλήθεια ονομάτων επίσκεψις>>.

   Οι Fήλιοι* αστέρες, Σείριος και Ήλιος, ταυτοχρόνως με φως μας έλουσαν, και δι’ αυτού χάριν ελάβαμε. Ως Fελλάνιοι ή Fέλλανες υπάρχουμε στον τότε γνωστό κόσμο, οι φωτεινοί νόες οι οικούντες επί της πεφωτισμένης υπό των Θεών πέτρας, όταν το δίγαμα (F) απαλείφεται και δασεία γίνεται οι Fελλάνιοι ή Fέλλανες μετονομάζονται σε Ελλάνιους ή Έλλανες (Δωρικά) και μετέπειτα Έλληνες (Ιωνικά). Αυτός είναι ο λόγος που οι Αιγύπτιοι της εποχής εκείνης αποκαλούσαν τους εκ Δωριέων Μινωίτες (Ελλάνιους την καταγωγή), Κεφθορείμ ή Κεφτίου, απαστράπτοντες για τον πεφωτισμένο τρόπο σκέψης αλλά και για το λευκό και απαστράπτον στον ήλιο δέρμα τους.

*Σημείωση: το F (δίγαμα) αναγνώθεται κατά περίπτωση πότε ως ημίφωνο β και πότε ως ch, πχ. Οι Fήλιοι-βήλιοι, Fελλάνιοι ή Fέλλανες- chελλάνιοι ή chέλλανες και το  Ϟ (κόπα) ως tch πχ. Ϟαλεύ- tchαλεύ

Όσο και αν κάποιοι προσπαθούν εναγωνίως να αποδείξουν ότι οι Μινωίτες δεν είναι Έλληνες, αλλά κάτι  ξεχωριστό φυλετικά και ξένοι  προς την Ελληνική γλώσσα και  παιδεία, τα προγονικά κείμενα τους διαψεύδουν.

Το Δέντρο του Μίνωα, μέσα από τα γραπτά κείμενα αλλά και τις παραδόσεις αναζήτησα. Έλκει την καταγωγή του από τον Δευκαλίωνα, το μόνο επιζήσαντα  του τελευταίου κατακλυσμού, σύμφωνα με την των Ελλήνων Γραμματεία.

Από τη ζεύξη του Δευκαλίωνα  με την  Πύρρα πολλά γεννηθήκαν παιδιά. Ένα εξ αυτών και ο Έλλην. Ο Έλλην, μεταξύ των άλλων γέννησε και τον Δώρο. Οι εκ του Δώρου γεννηθέντες, ως <<Δωριείς>> καταχωρούνται στην παράδοση μας από τότε μέχρι και σήμερα.

Ένας από τα παιδιά του Δώρου, ο Τέκταμος, εγκαταλείπει <<την απειροτάν γέαν>>, την άπειρη στεριά  και καταπλέει προς τη μεγαλόνησο της πράσινης θάλασσας, την σημερινή Κρήτη. Εγκαθίσταται σ’ αυτήν και οργανώνει, το εν Κρήτη βασίλειο των Δωριέων. Παίρνει για γυναίκα του την θυγατέρα του  αυτόχθονα βασιλιά Κρηθέα. Από τη ζεύξη αυτή γεννήθηκε ο διάδοχος του θρόνου, ο Αστέριος.

Μετά το θάνατο του πατέρα του ο Αστέριος αναδεικνύεται ως, ο πολύ δίκαιος και Θεοφοβούμενος βασιλιάς. Κατά τους χρόνους της βασιλείας του, ο πρώτος των Θεών Δίας, μεταμορφωμένος σε ταύρο, απαγάγει την Ευρώπη, κόρη του βασιλιά της Φοινικικής Τύρου και την μεταφέρει στο απομεμακρυσμένο και απόμερο <<Ιδέον Άντρον>>. Στο σπήλαιο όπου ανατράφηκε. Εκεί συνευρέθηκε με την Ευρώπη ερωτικά. Από αυτή τη συνεύρεση, γεννήθηκαν τρία παιδιά, ο Μίνωας, ο Σαρπηδόνας και ο Ραδάμανθυς.

Θέλοντας ο θεός να αποκαταστήσει την Ευρώπη, πάντρεψε αυτήν με τον Θεοφοβούμενο Αστέριο, ο οποίος μέχρι τότε δεν είχε αποκτήσει δικούς του απογόνους. Ο Αστέριος αποδέχεται τους γιούς της Ευρώπης, ως δικά του παιδιά και τα ανατρέφει ως βασιλόπαιδες  και κληρονόμους του βασιλείου του. Αυτόν διαδέχεται στο θρόνο ο ξακουστός Μίνωας, Δωριεύς την καταγωγή.

Με τους όρους Μινωίτες και Μινωικός πολιτισμός δεν υπονοείται κάτι φυλετικά και γλωσσικά διαφορετικό, αυτό έχει κατατεθεί παραπάνω, αλλά τα χρόνια της βασιλείας αυτών των επιφανών Ελλήνων, στην πόλη Κράτος  αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της μεγαλονήσου της πράσινης θάλασσας που εξουσιάζουν, από τον  γενάρχη μέχρι και τον τελευταίο διάδοχο αυτών βέβαια.

Για να γίνει αυτό κατανοητό κάτι παρόμοιο καταθέτω. Ο πρώτος των Ελλήνων, Αλέξανδρος, ο Μέγας βασιλεύς, δια του ονόματός του τον παγκόσμιο χρόνο ονοματοδότησε. Τον γνωρίζουμε, ως Ελληνιστικοί χρόνοι ή Αλεξανδρινή περίοδος. Η διάρκεια της βασιλείας αυτού του  επιφανούς άντρα, δέκα χρόνια. Η περίοδος που φέρει όμως το όνομα του είναι και αυτή των επιγόνων μετά από αυτόν (περίπου τριακόσια χρόνια).

Εξ άλλου και οι σπουδαιότεροι επ’ αυτού ερευνητές, πατέρες της επιγραφολογίας, Βέντρις-Σάντγουικ, αποφάνθηκαν ότι ο λόγος των πινακίδων των Μινωιτών είναι Έλλην. Αυτό από μόνο του είναι η μεγίστη απόδειξη περί της φυλετικής καταγωγής των Μινωιτών.

Ο πεφωτισμένος  άνθρωπος της εποχής εκείνης κρατεί τη γνώση στα χέρια του. Είναι Κρας-Κράτης-ισχυρός δια της γνώσης, και η γη του, από αυτόν ονοματοδοτούμενη Κράτη (Δωρικά) και αργότερα Ιωνότροπα από Κράτη-Κρήτη και ο κάτοικος Κρας-Κράτης-Κρης-Κρήτης-Κρητικός.

Από εκείνα τα χρόνια, έλκουν το όνομα τους, η μεγαλόνησος και οι κάτοικοί της, ως απόγονοι  συνεχιστές εκείνων των πεφωτισμένων ανθρώπων που διέπρεψαν σε επιτεύγματα και επιστήμες και ως οι κρατούντες την ετεή-αλήθεια της γνώσης, καταγράφονται ως Ετεοκράτες-οι ισχυροί οι κατέχοντες της αλήθεια της γνώσης.

Αυτό είναι και η πολιτισμική προίκα του Σαρπηδόνα που όταν περνά στη Μικρασία εκδιωχθείς  από τον αδερφό του Μίνωα, ως πολιτισμικά ανώτερος, γίνεται αποδεκτός πρώτα, μετά βασιλιάς και αργότερα λατρεύεται και ως θεός στο γνωστό βασίλειο των Χετταίων, που κατ’ εμέ είναι οι διάδοχοι του και όχι μόνο σ’ αυτό, αλλά και στην Αίγυπτο και τη Θράκη. 

Ο κατέχων  την ετεή από την θεία παρέμβαση Ετεοκράτης, γνωρίζει ότι, Δώρον Ιερόν Υπάντησεν Σάρισσαν και ως εκ τούτου ΔΩΡΙΕΥΣ προσαγορεύεται και τις επιστήμες προάγει. Των  φυσικών φαινομένων τα μυστικά ξεκλειδώνοντας δια της παρατήρησης τον ιονισμό του σύμπαντος δεσμεύει και σε δύναμη ώθησης αυτόν μετατρέπει, ο πανεπιστήμων, ο την του Ιονισμού Ώσιν Νοήσας, ως ΙΩΝ αυτοπροσδιορίζεται και μέρος του συνόλου εκπροσωπεί, αυτό που σήμερα θα λέγαμε Τεχνοκρατική Επιστημονική κοινότητα. Προάγει τις επιστήμες ακόμα περισσότερο και κάποια στιγμή πτητικές μηχανές κατασκευάζει κινούμενες από την του ιονισμού ώθηση και ιπτάμενος πλέον, έγνω ότι Αίολος δύναται να είναι. Οι πτητικές μηχανές δυνάμενοι να κατασκευάζουν επιστήμονες, στην κάστα των ΑΙΟΛΩΝ ή ΑΙΟΛΑΙΩΝ αποκόπτονται. Είναι οι δυνάμενοι διά των μηχανών τους να ίπτανται και αίολοι (στον αέρα) να μετακινούνται δια των αεροσκαφών τους όπως και σήμερα. Θεία ευλογία επί των προικισμένων της γης.

ΧΑ’Ι’ΟΙ (ευλογημένοι) υπάρχουν και διαπρέπουν εν τιμή, δικαίω, αγαθότητι, αρετής πεπληρωμένοι. Στο διάβα του χρόνου, η ισχύς δια της γνώσης,  υπεροψίας μορφοποίησε δράσεις. Όταν στην ψυχή των ευλογημένων, η ισχύς την αρετή εκτόπισε, εξέπεσαν της Θείας ευλογίας και εις ΑΧΑ’Ι’ΟΥΣ κατέληξαν.

Οι απωλέσαντες την αρετή και ασεβήσαντες επί ιερών και οσίων έκπτωτοι της Θείας ευλογίας ως ΑΧΑ’Ι’ΟΙ υποτιμόνται από τους Θεούς και δεινά πολλά υπομένουν πλέον, αρχής γενομένης από την σύναξη στην Αυλίδα, η πρώτη ιστορικά καταγεγραμμένη ομαδική τιμωρία δια τους εκπεσόντες από τους Θεούς, μέχρι και σήμερα.

 Τους εκπεσόντες της Θείας χάριτος ΑΧΑ’Ι’ΟΥΣ εμείς οι αδαείς στο διάβα του χρόνου ΑΧΑΙΟΥΣ αποκαλούμε και δεν κατανοούμε ότι και εμείς σήμερα ύστερα από τόσες χιλιάδες χρόνια συνεχίζουμε ΑΧΑ’Ι’ΟΙ να παραμένουμε.

Για τον λόγο αυτό οι δήθεν αποκαλούμενοι σήμερα Σύμμαχοί μας, μας υποτιμούν , μας εξευτελίζουν, μας περιγελούν για την κατάντια μας, για να δείξουν σε εμάς τους πάλαι ποτέ πεφωτισμένους πως μας ξεπεράσανε και ότι δεν αποτελούμε πλέον τον χαρισματικό και πεφωτισμένο λαό της υφηλίου και ως έρμαια συρόμαστε και εκλιπαρούμε για τα λάθη μας, αιτούντες λίγα ψίχουλα ευγνωμοσύνης, ενώ γνωρίζουμε ότι δεν θα πάρουμε ποτέ τίποτα.

 Πρόταση για ανάταση σε αυτήν την χρονική στιγμή της απόλυτης κατάπτωσης ίσως είναι:

Η Συμφωνική Μυστικιστική ανάγνωση του δίσκου της Φαιστού.

Μπορεί να θυμίσει στους σημερινούς ΑΧΑΙΟΥΣ, το τι πρέπει να διορθώσουν. Όταν ομονοούντες το πράξουν, ηγήτορες της ηθικής τάξης στο παρανοϊκό σήμερα επί της υφηλίου θα αναδειχθούν, προσπερνώντας πρώτοι την ύλη, που ως αυτοσκοπός σήμερα διδάσκεται και καταβαραθρώνει  αρχές και αξίες.

Τι είναι  συμφωνική γραφή και ανάγνωση, πότε και που αυτή καταγράφεται και ποίοι Έλληνες γνωρίζουν περί αυτού;

Είναι με σημερινούς όρους, ένα είδος στενογραφίας της εποχής εκείνης. Ο χαράκτης δια του τρόπου αυτού συρρικνώνει το κείμενο και γράφει λιγότερα γράμματα. Ανάμεσα στα σύμφωνα μερικές φορές παρεμβάλλονται και κάποια φωνήεντα. Αυτό γίνεται μόνο όταν κρίνεται αναγκαίο για να συγκρατηθεί το νόημα από παρανόηση κατά την αναγνώριση των λέξεων όταν τα παρατεθειμένα σύμφωνα δίδουν περισσότερες από μία λέξεις. Όταν το κείμενο είναι καθαρά Ιερατειακό ελάχιστες φορές έχει φωνήεντα, αλλά παραθέτει μόνο  σύμφωνα και το κάθε σύμφωνο αποτελεί απαρχή λέξης σχεδόν πάντα.

Όσοι σε βάθος έχουν εντρυφήσει αναζητώντας τα μυστικά του Έλληνα λόγου, γνωρίζουν ότι, είναι και αυτός  τρισυπόστατος, όπως τρισυπόστατος είναι και αυτός που τον εκφέρει.

Οι τρείς υποστάσεις του εκφέροντος τον λόγο είναι: Ο Θείος πυρήνας ή αρχέτυπον ή μήτρα της ουσίας του όντος άνθρωπος, το εθαιρικόν ή άϋλο σώμα και το εν κόσμω φθαρτόν σαρκείον.

Οι τρεις υποστάσεις του λόγου είναι, το Κρυπτόν, το Σημαίνον και το Ομιλόν.

Το Ομιλόν ή ο εν σαρκεί  λόγος, είναι αυτό που απλά κατανοούμε εν τη ομιλία, ως το απλούστατο νόημα.

Το Σημαίνον ή ο αιθερικός λόγος (Συμφωνικόν), προσδιορίζει, την σημασία του λόγου που εισπράττεται από τον αποδέκτη παρασυμπαθητικά ως αξία στο δικό του νοητικό πεδίο.

Το Κρυπτόν ή ο αρχέτυπος λόγος (Αντίφωνον), ο κώδικας που επί της ύλης, το το Σημαίνον και το Ομιλόν  ενεργούν, << εν τόπω και χρόνω εν διανοία και αντιληπτόν μόνον διά των ομμάτων της ψυχής>>.

Στα Μαντεία, το Κρυπτόν οι Ιεροφάντες  όριζαν χωροχρονικά, ως Σημαίνον εν υλοποιήσει και ως Ομιλόν παρέδιδαν τον χρησμόν, εις πάντα χρείαν έχοντα και αιτούντα αποκάλυψιν  βουλήσεως θείας.

Αυτό  προσδιορίζει το απόρρητο του κειμένου στους μη μυημένους. Είναι ο τρόπος της Πυθίας που σε εμάς έφτασε, ως οι άναρχες κραυγές της, που οι Ιεροφάντες κατανοούσαν και έδιναν χρησμούς.

Τέτοιου είδους κείμενα που υπάρχουν σήμερα και είδαν το φως της δημοσιότητας είναι:

Α) Η προσευχή που είναι γραμμένη μονογράμματα σε στήλη στο αρχαίο Ιερό της Μεσσήνης.

Β)Η προφητεία που είναι σκαλισμένη επάνω στον τάφο του Μεγάλου Κωνσταντίνου και προφητεύει την ακμή και παρακμή της Μεγάλης των Ρωμαίων (ισχυρών δια της γνώσης) Αυτοκρατορίας, που εμείς την γνωρίζουμε ως Βυζαντινή,

Γ) Ο επικήδειος και το πρακτικό ταφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου που φέρει τον τίτλο, ΑΝΤΙ ΚΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, γραμμένο σε Χετιτικό σύστημα συμφωνικής Γραφής με μίξη συμβόλων γραμμικής Β’.

Το κάθε Ιερό κείμενο ή και αρχαιοελληνικό απόφθεγμα, μέσα από τα σύμφωνα που περιέχονται σ’ αυτό, δίνει ένα δεύτερο απόκρυφο νόημα ουσιαστικότερο και αναλυτικότερο του προφανούς, π.χ. ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ, Π-Ν-Μ-Τ-Ρ-Ν-Ρ-Σ-Τ-Ν. Η συμφωνική του απόδοση και ερμηνεία του όπως εγώ το κατανοώ.

Ποσόν Νέμομαι Μόνον Τόσον Ρυθμώ Νώσι Ραδίως Σώφρονι Τελείω Νόμω.

Ποσότητα μοιράζομαι μονάχα τόση, με αναλογία μερών, ως ο νους αντιλαμβάνεται ευκόλως, εγκρατής στο μέτρο, καλώς κατηρτισμένος και κατ’ αναλογία.

Αυτή η ανάγνωση αποτελεί το ονομαζόμενο Συμφωνικό.

Αν πάρουμε τα σύμφωνα ανάποδα από το τέλος προς την αρχή, θα έχουμε μία άλλη  νοηματική απόδοση και ερμηνεία, αυτή αποτελεί το Αντίφωνο.

Της ίδιας ρήσης τα σύμφωνα ανάποδα, Ν-Τ-Σ-Ρ-Ν-Ρ-Τ-Μ-Ν-Π.

Ναρόν Τάξι Σάρπω Ρύσιον Νόμου Ροής Τάχα Μανόν Νάσσει Ποσότητι. 

Κάθε ρευστό υπακούοντας στους νόμους της φύσης όταν σε κιβωτιόσχημη θήκη είναι απελεύθερο εκ του φυσικού νόμου κίνησης υγρών, αμέσως χαλαρό στη μοριακή σύσταση, τη γεμίζει  ανάλογα με την ποσότητα.

Αυτού του είδους η ανάγνωση στην εποχή μας μπορεί να ξενίζει πολλούς ερευνητές, γιατί ίσως να την συναντούν και για πρώτη φορά κάποιοι, για τους προγόνους μας όμως αποτελούσε τον κώδικα διαφύλαξης αλλά και διδασκαλίας μυστικών για τους ολίγους. 

Με αυτόν τον τρόπο προσέγγισα το ιερό κείμενο του δίσκου για να ξεκλειδώσω απόκρυφα νοήματα και να τα παραδώσω στην κοινωνία του σήμερα, γιατί τα έχει πολύ ανάγκη να ξαναβρεί τον ορθό της ηθικής δρόμο πέραν της ύλης.

Αυτό που εγώ κατανόησα από την συμφωνική ανάγνωση παραθέτω παρακάτω. Ίσως η θεία οικονομία στην χρονική στιγμή  που αυτό είναι αναγκαίο, για ολόκληρη την οικουμένη, επειδή εξόκειλε των θείων αρχών, δια της δικής μου προσέγγισης παραδίδει πάλι σε εμάς αρχές και κανόνες δοκιμασμένες στον χρόνο.

Δεύτερη ανάγνωση

Δίσκου Φαιστού

Ιερά διδασκαλία αρχών και κανόνων του Μινωίτου πολεμιστού

ΣΥΜΦΩΝΙΚΟΝ

ΑΡΧΑΙ (πρώτη όψη)

1) Τ-ΝΤ-Φ-Ν-Π  /  2) Τ-Ν-Τ-Δ-Τ-Ρ-Ρ-Κ-Π  /  3) Ν-Τ-Ν-Ζ  /  4) Ρ-Ν-Τ-Τ-Τ  /  5) Τ-Δ-Τ-Τ-Τ-Ρ-Τ-Φ-Ν-Π-Β  /  6) Ν-Τ-Ν-Ζ  /  7) Τ-ΝΤ-Π-Ν-Ν-Τ-Ν  /  8) Γ-Β-Π-Σ-Ρ-Ρ-Ρ-Τ-Τ-Δ  /  9) Γ- F-Ρ-Τ-Ζ  /  10) Τ-Ν-Γ-Κ-Φ-Β-Τ-Ν-Ρ  /  11) Τ-Τ-Τ-Φ-Γ  /  12) Ρ-Ζ-Ρ-Γ-Π-Τ-Σ-Σ-Ρ-Γ-Β  /  13) Τ-Ρ-Ν-Ζ-Κ-Ν-Σ-Π-Φ-Ζ  /  14) Π-Ν-Ρ-Τ-Τ-Τ-Δ-Β-Τ-Τ-Ζ-Κ

1.Τάξις, έντιμον φάος νοήμονος πολεμιστού.

Η τάξη το χρηστόν φως που οδηγεί τον νοήμονα πολεμιστή.

2.Τύπος  νόμου τάξιν  δηλεί, τύπος ρήσης ρύει  κανόνας πράξεων.

Η μορφή του νόμου την κανονικότητά του φανερώνει, η μορφή του λόγου έλκει τους κανόνες των πράξεων.

3. Νόμος τιμά νοήμαν ζωής.

Ο γραπτός κανόνας δικαίου εξυψώνει το νόημα της ζωής.

4. Ρήσις, τέκμαρ νάρκης τυφόεσσας τήνου.

Ο λόγος, η πρόθεση για την σκοτεινή απονέκρωση εκείνου (του νόμου).

5. Ταλάντωσις δίδει τιμήν, τρόπον τέλους ροών, τείνουσα φάος, νόμους ποιούσα βιωτής.

Η ταλάντωση δίνει το μέγεθος και τον τρόπο της παύσης των συμπαντικών δονήσεων,  εκτείνουσα το φως της σκέψης και γραπτούς κανόνες δικαίου οικοδομεί για την ζήση.

6. Νόμος τιμά νοήμαν ζωής.

Ο γραπτός κανόνας δικαίου εξυψώνει το νόημα της ζωής.

7. Τίθει εντιμότηταν παντός νόμου, νοήμων  τάσσε νείκος.

Όρισε την εντιμότητα του κάθε γραπτού κανόνα δικαίου και διαθέτοντας ορθή κρίση υπόταξε την κάθε φιλονικία (ως κακό συναίσθημα).

8. Γαίας βασταζούσης  ποικίλα σατραπευομένης, ρακόεσσας,  ρύομαι ραδίως, ταμειεύω τηρών δέοντα.

Την γη που υπομένει έργα περίπλοκα δυναστευόμενη και καταρρακωμένη,   λυτρώνω εύκολα  και αυτήν διοικώ πράττοντας αυτά που πρέπει.

9. Γίγνου Fέλ ρανίς, τάξεως ζηλευτής.

Να υπάρχεις ως σταγόνα φωτός, ένα αξίωμα που  είναι άξιο επιθυμίας από άλλους.

10.Τέλεσον νεόμενος γιγνόμενον, κείμενον, φανερώς βαστάζων τουλάχιστον νικητήριον ρήμα.

Εκπλήρωσε πηγαίνοντας το δυνάμενο να λάβει ύπαρξη και να έχει νοηματική υπόσταση, φανερά υπομένοντας το ελάχιστο από αυτό που αναφέρεται στην νίκη του λόγου.

11. Τεχνάζου τούτο, τυγχάνων  φαεινού γίγνεσθαι.

Μεταχειρίσου έντεχνα αυτό, ευρισκόμενος σε καθαρή και φωτεινή ψυχική διάθεση ως φιλοσοφικά προοδευτική κίνηση.

12. Ρέζων ζων ρεία γίγνονταί σου πάντα, τη σω σαφήν ρήσιν γεραίρονται βαλλόμενοι.

Όταν ήπιος υπάρχεις εύκολα λαμβάνουν ύπαρξη για σένα όλα, από τον δικό σου καθαρό λόγο αμείβονται αυτοί που  κατηγορίες υπομένουν.

13.Τοιαύτη ρήβδισις ναϊάδος ζείδωρον κάλεσμα νέον, σάλπισμα πάντων, φαεινόν, ζωογόνον.

Τέτοιο παίξιμο φλογέρας από κάποια νύμφη των ποταμών δώρο ζωής και κάλεσμα νέο, παράγγελμα για όλα, ορατό και ζωογόνο.

14. Πους νάττει ρεία τελεών τιμωρίαν τηύσιαν δικαίως βασταζόμενον τίμημα,  τομή ζώντων καινόν.

Ο πόδας συνθλίβει άνετα και εύκολα συμπληρώνοντας καταναγκασμό άσκοπο που δίκαιο φέρω φορτίο ως ηθικό κόστος, σχεδιασμός νέος από αυτούς που ζουν το καινούργιο, το νέο, το πρωτοεμφανιζόμενο.

ΚΑΝΟΝΕΣ (δεύτερη όψη)

1) Κ-Ζ-Ζ-Π- F-Ρ-Τ-Β-Β-Κ  /  2) Κ-Ζ-Τ-ΝΤ-Ν- Ϟ-Π-Κ  /  3) Κ-Ρ-Κ-ΝΤ-Κ-Ρ-ΝΤ  /  4) Β-Ρ-Ρ-Τ-Τ-Β-Κ  /  5) Ρ-Κ-Κ  /  6) Γ-Γ-Ρ-Ν-Ζ-Χ-Β  /  7) Ρ-Κ-Κ  /  8) Ν-Σ- F-Ρ-Τ-Β-Β-Κ   /  9) Ρ-Κ-Κ  /  10) Γ-Γ-Ρ-Ν-Ζ-Χ-Β  /  11) Φ-Ρ-Κ-Ν-Ρ-Κ  /  12) Τ-Τ-Σ-Γ-Τ-ΝΤ-Σ-Κ  /  13) Τ-Ρ-Κ-Ν-Ρ-ΝΤ-Κ  / 14) Ν-Β-Κ-Τ-ΝΤ-Β-Σ-Τ-Τ-Ν-Β-Κ-Π-Τ-Ν-Τ  / 15) Κ-Τ-Ρ-Γ-Π-Κ.

1. Κανών ζωής ζείδωρον παρόν, Fελλάνιαι ροαί, τεταγμένα βήματα, βήματα κανονισμών.

Οδηγός για την ζωή το αναζωογονητικό παρόν, πεφωτισμένες τροπές πραγμάτων σε μορφοποιημένα βήματα, βήματα μέσα από κανονισμούς.

2. Κανών ζωής, τάξις, ντομπροσύνη, νέμεσις Ϟαλεύ πάντα κακόβουλον.

Οδηγός για την ζωή, η αρμονική συνύπαρξη και η ευθύτητα, η θεία δίκη απονεκρώνει πάντοτε τον κάθε κακοπροαίρετο.

3. Κόστος ροών, κόστος ντομπροσύνης, κόστος ρήσης, νόμων τηρούντας.

Τίμημα για την όποια τροπή των πραγμάτων, τίμημα για την ευθύτητα, τίμημα για την υπόσχεση λόγου, για αυτούς που τους γραπτούς κανόνες δικαίου έμαθαν να εφαρμόζουν και να τιμούν.

4. Βεβήλου ρήσης, ραπίσον  τάττων  τύπων βαίνων, κυνίζοντας.

Για ασεβή λόγο, χαστούκισε βάζοντας  τάξη κατά τους ηθικούς κανόνες πορευόμενος , αυτούς που περιφρονούν την κοινωνική συμβατότητα.

5. Ρήμαν καλόν καθάρει.

Ο καλός λόγος  λυτρώνει την ψυχή.

6.Γεωργώ γέννημαν ρόδου, νόμους ζήσεως χριστούς βαστάζων.

Καλλιεργώ τον σπόρο του ρόδου, νόμους για να ζήσω αναγνωρισμένους για την τιμιότητά τους κρατώντας στα χέρια μου.

7. Ρήμαν καλόν καθάρει.

Ο καλός λόγος  λυτρώνει την ψυχή.

8. Νοερά σκέψις, Fελλανιεί ραΐζουσα τεταγμένα βήματα, βήματα κανονισμών.

Η συλλαμβανόμενη από τον νου σκέψη, φωτίζει αναπαύοντας τα μορφωποιημένα βήματα, όταν είναι βήματα μέσα από κανονισμούς.

9. Ρήμαν καλόν καθάρει.

Ο καλός λόγος  λυτρώνει την ψυχή.

10.Γεωργούν γέννημαν ρόδου, νόμοι ζείδωροι χριστής βιωτής.

Καλλιεργούν τον σπόρο του ρόδου, οι αναζωογονητικοί γραπτοί κανόνες δικαίου μέσα από την αναγνωρισμένη τιμιότητα του τρόπου ζωής.

11.Φωτός ρανίδα κινεί νοήματα, τα ρήματα κόσμους.

Του φωτός μία σταγόνα βάζει σε ενέργεια το περιεχόμενο του νου και οι λόγοι δια των λέξεων ενεργοποιούν τον κόσμο.

12.Τάξις, τρόπος, στάσις, γίγνεσθαι ταπεινόν, ντομπροσύνης σημειούν κανονισμόν.

Η διατήρηση και υπακοή των νόμων, η λεπτότητα, ο τρόπος σκέψης, η ταπεινότητα, της ευθύτητας δηλώνουν σημεία που ρυθμίζουν δεοντολογικά τις δημόσιες λειτουργίες.

13.Τέλος ραθυμίας κανονίζει νέους ρυθμούς ντομπροσύνης κοσμιότητος.

Το έσχατο σημείο της αδιαφορίας καθορίζει  τους νέους τρόπους και ρυθμούς απέναντι στην ευθύτητα και την ευπρεπή συμπεριφορά.

14. Νοερά βοή κινεί τυφώναν, ντουμάν βίαιον,  σάττει, τάσσει, τύπους νόμων βίας κραταιούς. Πράττομεν τιμίως νόμου τάξιν.

Η συλλαμβανόμενη από τον νου δυνατή φωνή ενεργοποιεί καταιγίδα δεινή, πυκνή σκόνη ασυγκράτητη η οποία επιβάλλει και καθορίζει  τρόπους κανόνων εξαναγκασμού ισχυρούς. Ενεργούμε με τιμή  κατά το γράμμα του γραπτού κανόνα δικαίου και την ευταξία αυτού.

15. Κράτος τιμής ρώμη, γνώσις πάντων κρατούσα.

Η ισχύς της τιμής δύναμη, η δε πληροφορία και γνώση είναι πάντων επικρατέστερη.

Τρίτη ανάγνωση

Δίσκου Φαιστού

Ο ερχομός του  Χριστού Ηγήτορα και τα δόγματα εξουσιασμού αυτού.

ΑΝΤΙΦΩΝΟΝ

ΕΡΧΟΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΗΓΗΤΟΡΑ (πρώτη όψη)

1)Κ-Π-Γ-Ρ-Τ-Κ-ΝΤ-Τ-Π-Κ-Ν-Β-Τ-Τ-Σ-Β-ΝΤ-Τ-Κ-Β-Ν  / 2) Κ-ΝΤ-Ρ-Ν-Κ-Ρ-Τ  /  3)Κ-Σ-ΝΤ-Τ-Σ-Γ-Σ-Τ-Τ-Κ-Ρ-Ν-Κ-Ρ-Φ  /  4)Β-Χ-Ζ-Ν-Ρ-Γ-Γ  /  5)Κ-Κ-Ρ  / 6) Κ-Β-Β-Τ-Ρ- F-Ν-Σ-Ν  /  7)Κ-Κ-Ρ  / 8)Β-Χ-Ζ-Ν-Ρ-Γ-Γ  /  9)Κ-Κ-Ρ  / 10) Κ-Β-Τ-Τ-Ρ-Ρ-Β  /  11) ΝΤ-Ρ-Κ-ΝΤ-Κ-Ρ-Κ-Κ-Π- Ϟ-Ν-ΝΤ-Τ-Ζ-Κ  /  12)Κ-Β-Β-Τ-Ρ- F-Π-Ζ-Ζ-Κ.

1) Καινόν πα γέαν ρύσει τούδε καιρόν εντίζω τι ποιούμενον   καθάρομαι νιζόμενος βαπτίσματι τύχη  τελεούντος  Σάρου, βεβαπτισμένος εντείνω τειρέων κήδους βιωτής νοών.

 Νέο φαινόμενο που την γη θα λυτρώσει αυτόν εδώ τον καιρό βλέπω μπροστά μου, κάτι ουράνιο που γίνεται και εξαγνίζομαι λουόμενος με βάπτισμα στην αγαθή εύνοια από του Σάρου την αστρική ενέργεια όταν αυτή φτάσει στην τελευταία της φάση, αφού έχω βαπτισθεί πλέον δυναμώνω από τα ουράνια σημάδια και τι να φροντίσω στην ζωή μου κατανοώ.

2)Καινόν εντέλλομαι ρήμα, νέμεσις κάλλιστον ρυθμίσει Τελχίνους.

Νέο προστάζω λόγο, η θεία δίκη το καλύτερο θα φέρει σε μέτρο για τους κατοίκους της Κρήτης..

3)Κραταιός σεισμός εντέμνει τερσομένην σκιρρόουσαν γέαν, Σάρος τούτο τίκτει και  ρογάδαι νάσσουσι κεκαυμένον ρευμάτιον φύσας.

Πολύ ισχυρός σεισμός κόβει στην μέση την στεγνή και σκληρή γη, ο Σάρος τούτο γεννά και οι ρωγμές συμπιέζουν πυρωμένα ρυάκια φωτιάς.

4) Βαλαώρα χαραίας, ζούδιον νάπης, ρην γεννηθέν γιγαντούται.

Ορεινός βοσκότοπος στην ύπαιθρο, μικρό ζώο της δασώδους κοιλάδας, ένα αρνί που γεννήθηκε μεγαλώνει.

5) Κεφαλή Κουρητών ρην.

 Αρχηγός των Κουρητών ο αμνός.

6) Καίριος Βασιλεύς βαστάζων τεθμόν ράδιον, Fελλάνιον νήφονα, σαφήν, ναρκάοντα.

Απόλυτος Βασιλεύς ο οποίος κρατά στα χέρια του νόμο (κανόνα δικαίου) εύκολο, φωτισμένο, σώφρονα, ξεκάθαρο και άκαμπτο.

7) Κεφαλή Κουρητών ρην.

Αρχηγός των Κουρητών ο αμνός.

8) Βασιλεύς Χάιος ζούραν ναρκεί, ρυόμενος γέννος γηραιών.

Βασιλιάς που έχει την ευλογία των Θεών και τον μαρασμόν απονεκρώνει, σύροντας προς την λύτρωση το γένος των ισχυρών, των δυνατών.

9) ) Κεφαλή κουρητών ρην.

Αρχηγός των Κουρητών ο αμνός.

10) Καίριος Βασιλεύς ταγεύς τάξιν ραΐζει ρήματα βαστάζων.

Ο απόλυτος Βασιλεύς και κυβερνήτης με διαβάθμιση  ιεραρχική  ενεργών, γίνεται πιο ανεκτικός όταν τα κοινώς παραδεδεγμένα, τους κανόνες κρατεί.

11) Ντόμαν ρηκτόν κουντά αντιλόγους, κουρεί ρήξιν καίριαν και παν  Ϟειάλ νούνιγμαν έντασιν τελεσφορεί ζουμώνοντας κινδύνους.

Το χτύπημα συνθλίβει και αποδιώχνει αυτούς που έχουν άλλη άποψη, γιατί υπηρετεί έκρηξη του λαού θανατηφόρα και κάθε άρρωστη σκέψη και ένταση ωριμάζει καλλιεργώντας κίνδυνους.

12) Καίσαρα βαστάζοντα βακτηρίαν, τέρας ρητόν, Fιοχρεύοντα πάντα ζητήσατε ζαλαμένεν κοινωνίαν.

Στον Βασιλιά που κρατάει σκήπτρο, σημάδι ουράνιο καθορισμένο  και καταφέρνει τα πάντα, να του ζητήσετε μια χρυσή-αγαθή κοινωνία.

ΔΟΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΗΓΗΤΟΡΑ (δεύτερη όψη)

1) Κ-Ζ-Τ-Τ-Β-Δ-Τ-Τ-Τ-Ρ-Ν-Π  /  2) Ζ-Φ-Π-Σ-Ν-Κ-Ζ-Ν-Ρ-Τ  /  3) Β-Γ-Ρ-Σ-Σ-Τ-Π-Γ-Ρ-Ζ-Ρ  /  4) Ν-Γ-Φ-Τ-Τ-Τ  /  5) Ρ-Ν-Τ-Β-Φ-Κ-Γ-Ν-Ν-Τ  /  6)  Ζ-Τ-Ρ- F-Γ  /  7)  Δ-Τ-Τ-Ρ-Ρ-Ρ-Σ-Π-Β-Γ  /  8) Ν-Ν-Τ-Ν-Ν-Π-ΝΤ-Τ  /  9)  Ζ-Ν-Ν-Τ-Ν  /  10) Β-Π-Ν-Φ-Τ-Ρ-Τ-Ν-Τ-Τ-Δ  /  11) Τ-Τ-Τ-Ν-Ρ  /  12) Ζ-Ν-Ν-Τ-Ν  /  13) Π-Κ-Ρ-Ρ-Τ-Δ-Τ-Ν-Τ  /  14) Π-Ν-Φ-ΝΤ-Τ.

1) Καινόν ζω, τούτο τιμώ, βαίνω διερχόμενος τηταόμενος τέκμαρ, ταγεύων ρίπτω νάρκην πόρων.

 Νέο τρόπο ζωής ζω,  αυτόν τιμώ βαδίζοντας διερχόμενος στερούμενος πρόθεσης και σκοπού, ως ηγέτης αποβάλλω την απονέκρωση, έχοντας προκαθορισμένη μοίρα και διαδρομή.

2) Ζωοδότου φανέντος πάντα σαθρά νενέκρωνται, καινόν ζείδωρον νασμόν ρύαξ Τηθύος.

 Όταν ο ζωοδότης εμφανισθεί όλα τα σαθρά θα απονεκρωθούν, καινούργιο αναζωογονητικό ρεύμα νερού που κυλάει ως ρυάκι της θάλασσας.

3) Βάσις γηραιά, ρηγμίν σαβακεί, σωτήριος τίτας πα γιγάντειος ρεία ζωής ραψωδεί.

Ορμητήριο δυνατό,  θαλάσσια κύματα που σπάζουν επάνω στην ακτή συνθλίβει ως σωτήριος εκδικητής που πελώριος είναι και με άνεση εύκολα για την ζωή τραγουδάει.

4) Νήφων γίγνομαι φάρος τηλαυγής τουράνιος  τέλειος.

Σώφρων υπάρχω ως φωτεινό σημείο που λάμπει από μακριά του ουρανού ολοκληρωμένο.

5) Ριγέω νείκους, τούτο βασανίζων φατέα κηρύσσω, γεικάζω νέμεσις νόστον τελεεί.

Τρέμω από τον φόβο μου για τον χλευασμό, εξετάζοντας αυτό σχολαστικά για αυτά που πρέπει να ειπωθούν τα γνωστοποιώ, εικάζοντας ότι η θεία δίκη την επιστροφή θα ολοκληρώσει.

6) Ζηλωτής τάσσω ρυόμενος Fκυρρά γίγνεσθαι.

Ευσεβής ων τα βάζω σε τάξη, προστατεύοντας χωρίς περιστροφές την φιλοσοφικά προοδευτική κίνηση.

7) Δει τήνος ταγέει ράδιος, ρώμη ρεία σαφές παύσαι βασιλέων γέρας.

Πρέπει  εκείνος να κυβερνήσει έτοιμος ων, με δύναμη εύκολα και ξεκάθαρα όταν σταματήσει των βασιλιάδων η δόξα.

8) Νάκαν νωλεμές τίμα, νεηγεννής νέκυιαν  πράξον εντίζων τείρος.

Την γυναίκα μητέρα σου συνεχώς ασταμάτητα τίμα, αν και γεννημένος πρόσφατα σε μαγική τελετουργία τους νεκρούς ρώτησε για αυτά που θα συμβούν και πράξε βλέποντας τα ουράνια σημάδια.

9) Ζωήν νηίς νεάζων τίνω νόμαια.

Για την ζωή, άπειρος ων επειδή είμαι νέος, πληρώνω τίμημα ως ανταπόδοση κατά το έθιμο.

10) Βασιλέως πιστού, νήφονα φαού,  τείρει ρήματα τεττή νοών τρόπον τηρήσεως δικαίου. 

Για τον Βασιλιά που είναι πιστός στις δοξασίες, σώφρων και φωτισμένος, εφάρμοσε τους πατρικούς θείους λόγους αντιλαμβανόμενος τρόπο φύλαξης του δικαίου.

11) Τίτλος, τίμιον τάλαντον νασμός ραχός.

Το αξίωμα (για αυτόν που το κατέχει), ακριβό ζύγι είναι, νερό που κυλάει και φράχτης από ακανθώδεις θάμνους.

12) Ζωήν νηίς νεάζων τίνω νόμαια.

Για την ζωή, άπειρος ων επειδή είμαι νέος, πληρώνω τίμημα ως ανταπόδοση κατά το έθιμο.

13) Ποιεί κύριος ρήματα, ρυθμίζει τυρβάζων δίκαιον τοιούτον νάου τιμής.

Δημιουργεί ο θεός λόγους και ρυθμίζει φροντίζοντας το δίκαιο να είναι τέτοιο που να εκτίνεται πέρα από τα όρια της τιμής(πάνω από τις ανθρώπινες αξίες).

14) Πυρ ναιώ φάος ραντήριον τήλε.

Φωτιά παραχωρώ, φως που να σκορπίζεται σε μακρινές αποστάσεις και τόπους.

Φιλοσοφική προσέγγιση

Η μυστικιστική ανάγνωση του δίσκου, δίνει το δικαίωμα επανατοποθέτησης εκ δευτέρου και άλλων προσεγγίσεων κάποιων πραγμάτων σχετικά με το ποιος έγραψε το κείμενο αλλά και τι είναι ως προσωπικότητα και τι ρόλο παίζει στην κοινωνία των Μινωιτών η αναφερόμενη γυναίκα.

Ίσως ο επιστάτης που αναφέρεται στην πρώτη προσέγγιση να είναι και Ιεροφάντης, δηλαδή άνθρωπος με πολλαπλές ιδιότητες και η αναφερόμενη κόρη κοπέλα να είναι Ιέρεια σε κάποιο Ιερό.

Η λατρεία των Θεοτήτων δεν ενεργείται μόνο επί Γης αλλά και επί των πλοίων, όταν πλέουν στα μακρινά ταξίδια ιερουργίες λαμβάνουν χώρα και εν πλώ.

Η αναφερόμενη φανά-φανή-φανός ίσως είναι ο βωμός επάνω στο πλοίο και η Ιέρεια να δίνει εντολές πώς να κατασκευαστεί ο βωμός. Γνωρίζουμε ότι μαζί με το δίσκο  στην ίδια θέση βρέθηκαν αγαλματίδια που απεικονίζουν, άνδρα εν στύσει και έγκυο γυναικά,  αυτά θα  μπορούσαν να αποτελούν αντικείμενα ίσως κάποιας τελετουργίας σε γιορτή γονιμότητας.

Εξ άλλου και η λέξη Δέσποινα, ιδιότροπο θηλυκό του Δεσπότης,                   << κυρία του οίκου >>, την ιέρεια ως Δέσποινα του οίκου του Θεού όπου κι αν ευρίσκεται το ιερό, την δίνει το δικαίωμα να το διαφεντεύει.

Επειδή όμως γνωρίζουμε ότι η παρθενία είναι η μεγίστη προϋπόθεση για το αξίωμα της Ιέρειας, η εν δυνάμει Δέσποινα του ιερού, Δεσποινίς – Δέσποινα νήσορ – νεοσσή – νεοττή. Παρομοιάζεται με πουλάδα ακόρευτη που ακόμα δεν δέχθηκε επίβαση από  επιβήτορα.

Κατά τους Σπαρτιάτες Αραουκάνους της σημερινής Χιλής η Ιέρεια               –  Πούτσια –

– Μα Πούτσια  – ο όρκος,

–  μα την Ιέρεια  –

αλλά μέχρι και  σήμερα στα Τραπεζουντιακά Ελληνικά

– Πουτσή – η παρθένος

η σχεδόν ώριμη νεαρά, που είναι πλέον σε ηλικία να γίνει

– γαρή – γυνή αρχομένη, γυνή υπό σύζυγο.

Στο κείμενο του δίσκου, η εικονιζόμενη μαντηλοφορούσα γυναικεία μορφή έχει την φωνητική αξία

– δι – εκ του Δις-Δεσποινίς Ιέρεια,

και σήμερα έτσι εκφωνούμε τις νέες κοπέλες.

Θα μπορούσαμε ως θεολογική φιλοσοφική προσέγγιση να γράψουμε πολλά επί των κειμένων του Συμφωνικού και του Αντιφώνου, δεν θα το κάνουμε όμως, για να δώσουμε στον κάθε αναγνώστη την ευκαιρία να φιλοσοφήσει αυτός επ’ αυτού με βάση το δικό του κριτήριο, για να κατανοήσει πρώτα τις αρχές και τους κανόνες και μετά τον ερχομό του νέου ηγήτορα αλλά και τον κώδικα ηθικής που με αυτόν αυτός θα διοικήσει.

Πιστεύουμε πως τα γεγραμμένα επί του δίσκου της Φαιστού, είναι μία διαρκής προφητεία αέναη, που ανακυκλώνεται  στο χρόνο επειδή έχει την δύναμη της αλήθειας του Θεού και επαναλαμβάνεται κάθε φορά που οι κρατούντες και ενεργούντες αποφάσεις επί της γης έχουν εξοκείλει.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα, ο πολύ σύντομα επερχόμενος Σάρος*, θα βάλει όλα τα  πράγματα σε σειρά, θα καταρρίψει κατεστημένα και θα ανορθώσει νέα, θα καταβαραθρώσει και θα αναστήσει.

*Σάρος : Ο Σάρος, είναι ένα αστροφυσικό φαινόμενο υψίστης σημασίας από τους Αστρονόμους του Αρχαίου Κόσμου. Ήταν ένα μετρικό μέγεθος του χρόνου για την πρόβλεψη των εκλείψεων ηλίου και Σελήνης.

Ο κύκλος του Σάρου είναι χρονική περίοδος, ίση με 18 χρόνια και 11 περίπου μέρες ή 223 συνοδικούς μήνες ή 6.585,32 ημέρες.

Κατά το Προγονικό Οιονολόγιο, ο Σάρος πάντα φέρνει ριζικές ανατροπές και μεταβολές που συνοδεύονται, με σεισμούς, ηφαιστειακές εκρήξεις, μέχρι και Ουράνιες Θεϊκές παρεμβάσεις.

Κατά την άποψη των Πυθαγορείων,  το σύμπαν  ενεργεί δια των κανόνων της αρμονίας του. Ο Σάρος διευθετεί τα διαταραγμένα εξισορροπώντας τον γήινο μαγνητισμό.

Για να λειτουργήσει ο αέναος κύκλος του ύδατος.

Το της Γέας Ακένωτον Ύδωρ Πυρ Ουράνιον Αιθερεί .

Ερμηνευόμενο: Το επί γης ατέλειωτο-αστέρευτο νερό, το ουράνιο συμπαντικό πυρ (Σείριος-Ήλιος) η ουράνια αυτή ενέργεια, το μετατρέπει σε αιθέρα (οργόνη) δια συγκεκριμένου μαγνητικού πεδίου.

 Ο Θεός και η φύση δεν κάνουν ποτέ λάθος.

Το κείμενο αποτελεί τη μεγίστη προφητεία περί ανακατατάξεων στη Γη. Ως προς τις ανακατατάξεις επί της γης πιστεύουμε πως η προφητεία έχει υλοποιηθεί και παλιότερα.

Ο Σάρος δια του έντονου μαγνητικού πεδίου του, προκάλεσε την έκρηξη του Ήφαιστου της Θήρας, με τα γνωστά επακόλουθα, κατέστρεψε τα πάντα. Χάθηκε ένας πολιτισμός ολόκληρος από ένα φυσικό φαινόμενο.

Θεία δίκη, ίσως για την ανομία της εποχής εκείνης που εμείς δεν γνωρίζουμε αν υπήρχε, ούτε βέβαια και το μέγεθος της ασέβειας προς το θείον.

Ίσως όμως και στις μέρες  μας ό επερχόμενος Σάρος με τα φαινόμενα του, να αποτελέσει τη Θεία δίκη για την απόλυτη ηθική κατάπτωση στην οποία έχουμε περιέλθει.

Μην ξεχνάμε πως η ΝΕΜΕΣΙΣ δια της καταστροφής απάντων των υλικών τιμωρεί πρώτα.

Δεν είμαστε σε θέση να προδικάσουμε και να αποφανθούμε αν αυτή η προφητεία έχει  υλοποιηθεί ως προς τον Χριστό ηγήτορα ή όχι.

Θα μπορούσε ως εικασία να ειπωθεί, ίσως αυτός να ήταν ο Μίνωας ή ο Μέγιστος των Ελλήνων Αλέξανδρος ή ο Ιησούς Χριστός ή και  κάποιος που αναμένεται να εμφανιστεί στις μέρες μας.

Ίσως και όλοι  αυτοί, ως Χριστοί Ηγήτορες κατά σειρά να υπήρξαν στον καιρό τους, αφού η προφητεία έχει την δύναμη της κυκλικής επανάληψης. Ούτως ή άλλως πιο πάνω αναφέρθηκε ότι, το κείμενο ως προφητεία είναι επαναλαμβανόμενο ως προς την υλοποίηση.

Κάθε τρείς χιλιάδες περίπου εξακόσια χρόνια, μεγάλος ενιαυτός,  ο Σείριος ανατέλλει στο ουράνιο στερέωμα επί της Ελλάδας σε συναστρία με τον ήλιο.

Τότε ο Σάρος είναι εντονότερος και ανακατατάσσει με τα φυσικά φαινόμενα του, πολλά επί  Γης.

Αυτό το Ιερό προφητικό κείμενο αφού η Θεία οικονομία στις μέρες μας το έφερε ύστερα από τόσες χιλιάδες χρόνια πάλι στο φως της δημοσιότητας, μάλλον αφορά και τους καιρούς μας.

Η συναστρία που ως δίγαμα ορίζεται στο ουράνιο στερέωμα καταγράφει τη στιγμή του φαινομένου του Σάρου.

Για το λόγο αυτό το δίγαμα καταχωρείται ως ένα των Εφεστίων γραμμάτων της Θείας μας γλώσσας. 

Ηλεκτρίζεται, τα μέγιστα, το εφαπτόμενο σημείο της επιφανείας του φλοιού της γης, που δέχεται τις φωτοδέσμες του συνθέτου φωτός τα (Σελ) και επ’ αυτού ακραία καιρικά φαινόμενα λαμβάνουν χώρα.

Η θέση των άστρων κατά το φαινόμενο του Σάρου.

Ο κακός δαίμων του φαινομένου, είναι η θέση της Σελήνης. Η ευθυγράμμιση των τριών αστρικών πυρήνων  Σείριου – Σελήνης – Γης, την υπερδραστηριότητα του γήινου πυρήνα προκαλούν και τρομακτικά σεισμικά φαινόμενα διεγείρονται  και  ηφαιστειακές εκρήξεις  τον γήινο πυρήνα εκτονώνουν.

Είναι η ώρα της ΝΕΜΕΣΕΩΣ (Θείας δίκης).

Κάθε διακόσιους Σάρους, πέραν των εκλείψεων, συνταράσσεται συθέμελα η Γη. Ίσως σε ένα τέτοιο φαινόμενο Σάρου να εντάσσεται και η έκρηξη της Θήρας που συντάραξε τον Ελλαδικό χώρο  το 1600 π.Χ., αφανίζοντας ολοκληρωτικά τον τότε πολιτισμό του Αιγαίου και τον πέριξ αυτού.

 Ο μεγάλος ενιαυτός, είναι κύκλος 3600 ετών  και 200 φαινόμενα Σάρου εξελίσσονται μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα.

Ο διακοσιοστός όμως Σάρος είναι ο εκδικητής – η  Νέμεσις. Ο χαράκτης του δίσκου αυτό κατέγραψε με το δικό του τρόπο. Επί του δίσκου,  τα πάντα έχουν γραφεί με κώδικες.

Η Γη ορίζεται ως το άνθος του Σύμπαντος. Αυτό καταμαρτυρεί η απεικόνιση. Στο κέντρο του κοχλία  το άνθος.

Οι πλανήτες,, οι γνωστοί από τους προγόνους μας, σε ένα απολύτως αναλογικό εφτάπλευρο, περιβάλλουν το άνθος, την Γη.

Δύο ζώδια σχηματικά ένθεν και ένθεν του άνθους διακρίνονται.

 Ιχθύς και  Υδροχόος, σε ισαπόσταση από το άνθος, τη Γη.

Απεικόνιση των κωδίκων των ζωδιακών συμβόλων και των κωδίκων των αστερισμών του ηλιακού μας συστήματος.

Στο κέντρο από το ουράνιο στερέωμα ο αστερισμός του Λέοντα προβάλλεται επί του χώρου του άνθους, της Γης

Απεικόνιση του κώδικα του αστερισμού του Λέοντα.

Η παρούσα κατάθεση, περί του Δίσκου της Φαιστού, ευχόμεθα:

Νόες,  Όμματα και   Ώτα  ανοικτά να εύρη.

Ουδέποτε οι πρόγονοί μας αναλήθειες κατέγραψαν.

Αυτό, ο οδηγός της σκέψης μας υπήρξε, στην παρούσα κατάθεση γνώσης. 

Για τις  τοποθετήσεις μας, ο χρόνος αδέκαστος   κριτής και μάρτυρας.