Προσευχή για αυτοΐαση

Ξόρκι για πάσα νόσο.

Τα ουράνια αιτούμαι Άμονα Ζευ, <τ’ αν’ αιτ’ Αμού>.

Είναι τοιχογραφία και βρέθηκε στην κοιλάδα των Βασιλέων της Αιγύπτου, στον τάφο του Τουταγχαμών.

Χρονολογείται το 1349 πΧ.

Το κείμενο καταγράφει προσευχή προς το θεό, Άμονα Ζευ, για ίαση πάσας νόσου δια της επίκλησης.

Μέσα από αυτό καταδεικνύεται, η δύναμη της προσευχής και η ελπίδα προς το Θεό.

Οι έρευνες στον τάφο του Τουταγχαμών ανέδειξαν τη στενή σχέση των Αιγυπτίων με τους Μινωίτες, δια των κειμένων των Κεφτίου που υπάρχουν στις τοιχογραφίες του τάφου.

Το αρχαίο κείμενο του τάφου είδε το φως της δημοσιότητας από τις ανασκαφές του Ζαν Βερκουτέρ.

Οι ερευνητές που ασχολήθηκαν με αυτό το κείμενο, το χρονολογούν περίπου στα 1349 πΧ.

Ομάδα ερευνητών ασχολήθηκε με το κείμενο αυτό και αντιστοίχισε τα συμβολογράμματα του κειμένου παραθέτοντας εν σειρά τις φωνητικές τους αξίες ως εξής:

SA AN TA KA PA PI WA Y A AY A MA I U A I U N TA RA KU KA RA

Τιμώντας την εργασία τους δεν ανατρέξαμε στο αρχικό με συμβολογράμματα κείμενο και συνεχίσαμε από εκεί που σταμάτησαν.

Μελετήσαμε τις φωνητικές αξίες στο υπάρχον κείμενο ως έχει. Το κατανοήσαμε, το διαβάσαμε, αποδώσαμε το νόημά του στην νεοελληνική γλώσσα και το προσεγγίσαμε φιλοσοφικά.

Μορφοποίηση των φωνητικών αξιών του κειμένου

Οι φωνητικές αξίες κατά τη δική μας αντίληψη μορφοποιούνται ως εξής:

SA- AN- TA- KA- PA-PIWAYA- A -YAMAI-U- AI-UN- TARAKU-KARA

Η γλώσσα του είναι, Έλλην λόγος, Αρχαΐζων τυπικού Μινωικού κειμένου. Η γραμματική δομή του κειμένου είναι μεικτή. Αναγνωρίζονται σε αυτό λέξεις, του Ποντιακού λόγου και της Κλασσικής Ελληνικής Γραμματείας.

Η εκφορά των λέξεων και των ρηματικών τύπων, διέπεται από τους Γραμματικούς κανόνες του Ποντιακού λόγου και της Κλασσικής Ελληνικής Γραμματείας.

Απόδοση κειμένου:

Σά αν ( άνω) τα κα ( κάτω) πα. Πιβαγεία α ύαμαν ούτως αεί ουν ταράκου

κάραν .

Νεοελληνική ερμηνεία:

Δικά σου τα άνω ( τα ουράνια) τα κάτω ( τα επίγεια) επίσης. Εμβολίασε με χωρίς φάρμακο έτσι όπως εσύ θέλεις για πάντα λοιπόν ταύρου κεφαλή.

Πίνακας ανάλυσης κατά λέξη του κειμένου.

SA- AN- TA- KA- PA-PIWAYA- A -YAMAI-U- AI-UN- TARAKU-KARA

Απόδοση

α/α	Ανάγνωση Φθογγογραμάτων ventris-chadwick	Ποντιακή Απόδοση	Νεοελληνική Απόδοση και Ερμηνεία
1	SA	Σά	Δικά σου
2	AN	αν ( άνω)	τα άνω ( τα ουράνια)
3	TA	τα	τα
4	KA	κα ( κάτω)	κάτω ( τα επίγεια)
5	PA	πα.	επίσης.
6	PIWAYA	Πιβαγεία	Εμβολίασεμε
7	A	α	χωρίς
8	YAMAI	ύαμαν	φάρμακο
9	U	ούτως	έτσι όπως εσύ θέλεις
10	AI	αεί	για πάντα
11	UN	ουν	λοιπόν
12	TARAKU	ταράκου	ταύρου
13	KARA	κάραν .	κεφαλή.

Γραμματικά στοιχεία

Sa-σα κτητική αντωνυμία δευτέρου προσώπου επί ενός κτήτορος, σος-ση-σον, ουδέτερο πληθηντυκού αριθμού, σα: δικά σου. Απευθύνεται στον Θεό λέγοντας σα-δικά σου.

An-αν, τα άνω, τοπικό επίρρημα του Ποντιακού λόγου, αν: άνω- τα άνωθεν- τα ουράνια.

Τα-τα, άρθρο του ουδετέρου γένους στον πληθυντικό αριθμό.

Κα-κα , κάτω. Στον Ποντιακό λόγο το τοπικό επίρρημα κάτω εκφράζεται ως κα: κάτω-τα επίγεια.

Ρα-πα, τελικός σύνδεσμος του Ποντιακού λόγου. Το (πα) έχει τη θέση στον λόγο ως επιτακτικό (και) στο εν λόγω κείμενο που είναι προσευχή ο επικαλούμενος προφέρει: δικά σου τα άνω τα ουράνια και τα κάτω, τα επίγεια επίσης, δίνοντας έμφαση.

Piwaya -πιβαγεία, προστακτική ενεστώτα, ενεργητικής φωνής, πιβαγειώ: επιβάλλω και υγειώ, εμβολιάζω και υγιαίνω. Θα το συναντήσουμε στον Ποντιακό λόγο και ως πιβάλλω-πιβαγειάζω-πιβολλίζω όλα έχουν την έννοια του εμβολιάζω και υγιαίνω. Το άγριο ξύλο, το άγριον φυτόν μετά τον εμβολιασμό το μετατρέπω σε ήμερο καρπό επιθυμητό, εμφυτεύω εντός της ύλης, την σάρκας ζώντος οργανισμού.

Α-α, το στερητικό α, μόριο αχώριστο, σημαίνει: στέρηση, αντίθεση, άρνηση.

Υamai-ύαμαν ( υγείαμαν),η κατάληξη (-άι), συναντάται αργότερα και στα Δωρικά κείμενα και μετέπειτα μόνον στα Ποντιακά π.χ. Αδωνάι, πολλάι-πολλά, παλαλάι-παλαλά, σιμάι-σιμά. Ονομαστική ενικού αριθμού του ουδετέρου ουσιαστικού ύαμαν: φάρμακο, το λαμβανόμενο προς ίασιν.

U-ούτως επίρρημα, τοιούτως: έτσι, δι’ αυτού του μέσου, μ’ αυτόν τον τρόπο, σε ευχές ή προσευχές-έτσι όπως εσύ θέλεις

Αι-αει, χρονικό επίρρημα: πάντοτε, για πάντα, αιώνια, παντοτινά δηλωτικό μεγάλης ενέργειας.

Un-ούν το παλαιότερο γουν Ιωνικόν και Δωρικόν επίρρημα. Λέγεται μετά από μακρά παρέκβαση στον λόγο έχοντας την έννοια: λοιπόν, άρα, επομένως.

Taraku-ταράκου (γαρκού), γενική ενικού αριθμού του ουσιαστικού τάρακον (γαρκόν): κερασφόρον κτήνος. Εξ’ ού και τάρανδος. Το τάρακον αντικαταστάθηκε στη χρήση από το ουσ. γαρκόν παρέμεινε όμως μέχρι σήμερα σε χρήση το ρήμα ταρακλαεύω: ερμηνευμένο ως τάρακον-επιβήτορας ταύρος γεμίζω την μήτρα της ερωτικής μου συντρόφου με πολύ σπέρμα. Έμεινε στον ποντιακό λόγο ως έκφραση εταρακλάεψα τ’ απέσατς, γέμισα και ανακάτεψα στα υγρά της μήτρα της σπέρμα ως επιβήτορας ταύρος.

Kara-κάραν, ουσιαστικό το αρχαίον κάρα-κρανίον-κεφάλι.

Φιλοσοφική προσέγγιση

Διαχρονικά οι πιστοί νιώθουν την ανάγκη να προσευχηθούνε, για το λόγο αυτό προσκυνητές σε τόπους Ιερούς πηγαίνουνε. Από τους λειτουργούς ζητάνε, για χάρη τους ευχή να κάνουν. Έτσι και τότε, οι ασθενούντες λειτουργούμενοι διάβαζαν ξόρκια για βρουν ίαση από αυτά.

Γράφουν οι Αιγύπτιοι στην τοιχογραφία τους. Αυτό είναι το ξόρκι που λέει ο λαός των Κεφτίου για την γιατρειά κάθε ασθένειας. Ο τίτλος της προσευχής: ”τα’ αν έτ’ αμού”. Από τα άνω, τα ουράνια, αιτούμαι Άμονα Ζευ.

Το κείμενο χρονολογείται περίπου στα χρόνια της βασιλείας των Φαραώ Αμενχοτέπ (1408-1372) Π.Χ. ή του Τουταγχαμών (1358-1349) Π.Χ.

Οι Αιγύπτιοι Ιεροφάντες του τότε, δίδουν μαγική δύναμη στις λέξεις της επίκλησης. Πρέπει ο επικαλούμενος τον Θεό να το επαναλάβει τέσσερις φορές για να εισακουσθεί από την Θεία οικονομία η προσευχή. Αυτή είναι η οδηγία προς τον ικέτη πιστό.

Οι Αιγύπτιοι γνωρίζουν, ότι οι Μινωίτες έχουν άριστη γνώση γιά ιαματικά βότανα αλλά δεν φτάνουν μόνο αυτά για την ίαση. Χρειάζεται και προσευχή προς τον Θεό. Από την ανάγνωση και ερμηνεία του κειμένου προκύπτει ότι ασθένεια εγκεφαλοπάθειας τους ταλανίζει.

Στην επίκλησή του ο ασθενής ζητά από τον Θεό να του αλλάξει το κεφάλι και να του δώσει κεφαλή ταύρου, που κατ’ αυτόν είναι πολύ δυνατή . Ίσως για τον λόγο αυτό οι Μινωίτες ως δύναμη ισχύος έχουν στον συμβολισμό τους την κεφαλή του ταύρου, ως το δυνατότερο και ισχυρότερο ζώο. Ίσως και ο μύθος του Μινώταυρου να σχετίζεται με αυτό. Οι πιστοί ασθενείς επικαλούνται τον Θεό λέγοντας: δικά σου τα άνω, τα ουράνια, δικά σου και τα κάτω, τα επίγεια, σε παρακαλούμε εμβολίασέ μας χωρίς χρήση φαρμάκου και ταύρου κεφαλή δώσε μας.

Ο Μινώταυρος, το τέρας που έχει ανθρώπινο σώμα και ταύρου κεφαλή. Είναι ανίκητο και τρέφεται ακόμα και με αίμα ανθρώπινο. Από τις απεικονίσεις στις Αιγυπτιακές τοιχογραφίες βλέπουμε φιγούρες τερατόμορφων όντων, κυνοκέφαλους, ερπετοειδείς, αετόμορφους, λεοντόμορφους. Αλλά και στην Ελληνική μυθολογία έχουμε Σάτυρους , Άρπυιες, Κένταυρους, Μινώταυρο.

Κανένας δεν μπορεί να πει πως προήλθαν αυτές οι τερατογενέσεις.

Ίσως αυτή η γενετική ανωμαλία να προκαλούσε αυτή την ασθένεια. Αν όλοι αυτοί οι τερατόμορφοι αποτελούσαν κοινό σύνολο προφανώς αυτοί θα είχαν τα περισσότερα προβλήματα αυτού του είδους της ασθένειας. Από τις τοιχογραφίες φαίνεται ότι αποτελούν μέλη μίας κοινωνικής ομάδας γιατί απεικονίζονται σε κοινές δράσεις προσφορών και θυσιών.

Οι Μασάι σήμερα κεντρίζουν τα ζώα τους στις φλέβες και παίρνουν αίμα για να το προσμείξουν στην τροφή τους. Ποιός ξέρει άραγε αν στα Ταυροκαθάψια δεν γινόταν και από τους Μινωίτες κάτι παρόμοιο. Μα και ο μύθος των Αθηναίων νέων και νεανίδων τροφή αίματος προς τον Μινώταυρο δεν είναι; Ίσως για αυτό τον λόγο οι Μινωίτες ως έμβλημά τους είχαν την κεφαλή του ταύρου ως δύναμη ισχύος, υγείας και ζωτικότητας. Παρακαλούσαν επικαλούμενοι την θεία δύναμη για κεφάλι δυνατό και ισχυρό ως του ταύρου, έχοντας στο μυαλό τους τις υπερδυνάμεις του Μινώταυρου ίσως.