Περί υγείας παράκληση.      

Σ’ εσένα εμαίνω προσευχόμενος, <<Σε εμαίν’>>.

Είναι τοιχογραφία και βρέθηκε στην κοιλάδα των Βασιλέων της Αιγύπτου, στον τάφο του Τουταγχαμών.

Χρονολογείται το 1408-1372 πΧ.  

Το κείμενο καταγράφει προσευχή προς το θεό, Άμονα Ζευ, για ίαση πάσας νόσου δια της παράκλησης.

Μέσα από αυτό καταδεικνύεται, η δύναμη της προσευχής και η ελπίδα προς το Θεό.

Οι έρευνες στον τάφο του Τουταγχαμών ανέδειξαν τη στενή σχέση των Αιγυπτίων με τους Μινωίτες, δια των κειμένων των Κεφτίου που υπάρχουν στις τοιχογραφίες του τάφου.

 Το αρχαίο κείμενο του τάφου  είδε το φως της δημοσιότητας το 1956 από τον Zan Vercoutter.

Οι ερευνητές που ασχολήθηκαν με αυτό το κείμενο, το χρονολογούν περίπου στα 1408-1372 πΧ.

Ομάδα ερευνητών  ασχολήθηκε με το κείμενο αυτό και αντιστοίχισε τα συμβολογράμματα του κειμένου παραθέτοντας εν σειρά τις φωνητικές τους αξίες   ως εξής:

SA TI   SA BA I YA  DA I   OU   HA MA I   OU    KA    TOU RA TI YA   O  ME  GA    S A   MI (I)    OU I

Τιμώντας την εργασία τους δεν ανατρέξαμε στο αρχικό με συμβολογράμματα κείμενο και συνεχίσαμε από εκεί που σταμάτησαν.

Μελετήσαμε τις φωνητικές αξίες στο υπάρχον κείμενο ως έχει. Το κατανοήσαμε, το διαβάσαμε,   αποδώσαμε το νόημά του στην νεοελληνική γλώσσα και το προσεγγίσαμε φιλοσοφικά.

Μορφοποίηση των φωνητικών αξιών του κειμένου

Οι  φωνητικές αξίες κατά τη δική μας αντίληψη  μορφοποιούνται ως εξής:

SATI- SABAIYA-DAI-OU-HAMAI-OU- KA- TOURATIYA-O-MEGA-SA-MI(I)- OUI

Η γλώσσα του είναι, Έλλην λόγος, Αρχαΐζων τυπικού Μινωικού  κειμένου. Η γραμματική δομή του κειμένου είναι μεικτή. Αναγνωρίζονται σε αυτό λέξεις, του Ποντιακού λόγου, του Δωρικού Μακεδονικού λόγου και της Κλασσικής Ελληνικής Γραμματείας.

Η εκφορά των λέξεων και των ρηματικών τύπων, διέπεται από τους Γραμματικούς κανόνες του  Ποντιακού λόγου, του Δωρικού Μακεδονικού λόγου και της Κλασσικής Ελληνικής Γραμματείας.

Απόδοση κειμένου:

Σάτι ( σάτε) Σαβαώθ δάει ούτο χαμάν. Ούτο κά ( κάτω) τουρατία

Ω Μέγα σα μύησόν με ούιας.

Νεοελληνική ερμηνεία:

Υπέταξε Θεέ μου και κάψε τούτο αμέσως. Τούτο κάτω ( στη γή) εγκατέστησέ το, ω Μέγα, στα δικά σου μύησέ μου σημεία επαφής.

Πίνακας ανάλυσης κατά λέξη του κειμένου.

SATI- SABAIYA-DAI-OU-HAMAI-OU- KA- TOURATIYA-O-MEGA-SA-MI(I)- OUI

α/α	Ανάγνωση Φθογγογραμάτων ventris–chadwick	Ποντιακή Απόδοση	Νεοελληνική Απόδοση και Ερμηνεία
1	SATI	Σάτι ( σάτε)	Υπέταξε
2	SABAIYA	Σαβαώθ	Θεέ μου
3	DAI	δάει	και κάψε
4	OU	ούτο	τούτο
5	HAMAI	χαμάν.	αμέσως.
6	OU	Ούτο	Τούτο
7	KA	κά ( κάτω)	κάτω ( στη γή)
8	TOURATIYA	τουρατία	εγκατέστησέ το
9	O	ω	ω
10	MEGA	Μέγα	Μέγα
11	SA	σα	στα δικά σου
12	MI (I)	μύησόν με	μύησέ μου
13	OYI	ούιας.	σημεία επαφής.

  Γραμματικά στοιχεία

Sati-σάττει-σάττε, Προστακτική ενεστώτα ενεργητικής φωνής του ρήματος σάττω: σαμαρώνω φορτώνω υποζύγιο, εξοπλίζω, επιβάλλω, υποτάσσω, εξ’ ού και σατράπης ο δια  της βίας επιβάλλων την εξουσία του.

Sabaiya–Σαβαώθ: Θεέ. Σήμερα το συναντάμε ως έκφραση στην ευαγγελική ρήση υλλώι υλλώι λαμά Σαβάι χθονάι. Σαβάι: ο ουράνιος πατήρ, η ουράνια θεϊκή οντότητα και δύναμη.

Dai-δάει, προστακτική ενεστώτα του ρήματος δάω το μετέπειτα δαίω: καίω με φλόγα, ανάβω, εξ’ ού και δας ή δάδα ο καιόμενος δαυλός και δαυλίζω καίω ρίχνοντας δαυλό αναμμένο.

Ou-ου (ούτο), ουδέτερο της δεικτικής αντωνυμίας ούτος-αύτη-ούτο(τούτο): αυτό εκεί, τούτο.

Hamai-Χαμάι (χαμάν), επίρρημα του Ποντιακού λόγου, ερμηνευόμενο: ως ύδωρ χέομαι άμα, σαν νερό σκορπίζομαι αμέσως, ενεργώ πάραυτα, ενεργώ αμέσως.

Ού-ου  (ούτο) δεικτική αντωνυμία ερμηνεύτηκε παραπάνω.

Κα-κα( κάτω)  τοπικό επίρρημα του Ποντιακού λόγου ερμηνευόμενο: κα- κάτω, επιγείως, κάτω στη γη, υπό γης.

Touratiya-τουρατίγια ( τουρατία)   Προστακτική ενεστώτα του Ποντιακού ρήματος τουρατιώ: εγκαθιστώ, στήνω, τοποθετώ με σειρά, απλώνω στη σειρά.

Ο-ω κλητικό επιφώνημα χρησιμοποιείται ως κλητική του άρθρου ο-η-το, (ω Θεέ).

Mega-μέγα, Αιτιατική Ενικού αριθμού του επιθέτου μέγας-μεγάλη-μέγα ερμηνευμένο: ο τεράστιος, ο μεγάλος, ο λόγω θέσης απροσέγγιστος.

Σa-σα, πρώτο πρόσωπο Πληθυντικού αριθμού της κτητικής αντωνυμίας δευτέρου προσώπου επί ενός κτήτορος σος-ση-σον, ο δικός σου, σα-δικά σου, τα δικά σου.

Μi(i)-μύει ( μύησόν με), προστακτική ενεστώτα του ρήματος μυώ: εισάγω κάποιον στα μυστήρια, γνωρίζω μυστικά και δόγματα, κατηχώ, διδάσκω.

Οui-ούγιας ουσιαστικό θηλυκού γένους στην αιτιατική πληθυντικού αριθμού, η ούγια (ούια): άκρη, παρυφή, σημείο επαφής εξ ού και το σημερινό ούγια-άκρη υφάσματος στην οποία είναι τυπωμένη συνήθως, η προέλευση και η ποιότητα του υφαντού. 

        Φιλοσοφική προσέγγιση

  Επίκληση γιατρειάς που αφορά κάθε ασθένεια, είναι αυτή η προσευχή και ο τίτλο αυτής:

 Σε εσένα ουράνιε θεέ εμαίνω για ίαση.

Αυτό κατέγραψε εν ζωή και μέσα στον τάφο του ο φιλάσθενος και χολός Τουταγχαμών. Διά της προσευχής ευελπιστούσε σε ίαση του αδύναμου σαρκείου του. Επί βακτηρίας στηριζόμενος επικαλείται τον Άμωνα Ζευ, να του δόση χάρη ίασης. Πέραν αυτού  επιζητά και μύηση στα του Θεού ιερά μυστήρια.

 Η ζεύξη με το Θείο, είναι αφετηρία πολλών πραγμάτων.

Η προσευχή, ο δρόμος προς τη ένωση με το Θεό.

Οι Ιεροφάντες του Άμωνα Διός διδάσκουν:

Για να βρει γιατρειά ο καθένας από τα πάθη του και πάσης φύσεως αρρώστειες,  πρέπει να πει αυτή την προσευχή, ως ξόρκι τέσσερις φορές. Τότε και μόνο τότε θα εισακουσθεί η προσευχή,  όταν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα φτάσουν οι παρακλήσεις του ασθενούς.

Ένας Αιγύπτιος Φαραώ επικαλείται  Θεό των Ελλήνων και προσεύχεται Ελληνοτρόπως. Είναι ίσως πολύ ισχυρή η επιροή των Ελληνικών παραδόσεων και θρησκευτικών δοξασιών στην ζωή των Αιγυπτίων. 

    Παρακαλείται ο Θεός, όχι μόνο να τους απαλλάξει από την ασθένεια αλλά και να τους κάνει μύστες των δικών του μυστηριακών διαδικασιών. Να τους μυήσει στα δικά του σημεία επαφής.

Πόσο αναγκαία είναι πάντοτε στην φύση του ανθρώπου η Θέωση. Πόσο πολύ πάντα οι άνθρωποι θέλουν να είναι δίπλα στο Θείο. Μύστες του Θείου  και ολοκληρωμένες υπάρξεις:

χωρίς πάθη, χωρίς πόνο, χωρίς φθόνο.

  Όταν οι Έλληνες ήταν κοντά στους Θεούς τους, προσπέρασαν έριδες, προσπέρασαν συμφέροντα και παρέδωσαν στην οικουμένη το πολιτισμικό τους μεγαλείο.

  Ίσως είναι η ώρα να έρθουμε πάλι κοντά στον Θεό μας, να τελειώσουν τα πάθη, να σβήσουν τα μίση, στο δρόμο του δικαίου να βρούμε τις λύσεις.

  Πάντοτε ο άνθρωπος είχε την ανάγκη να πλησιάσει το Θείο. Η αδυναμία ίσως οδηγεί σε αυτή την σκέψη για ασφάλεια στα δύσκολα. 

Η προσευχή η σκάλα,  το μονοπάτι προς το άγγιγμα του Θείου.

Ως απλός ικέτης ή ως ιερουργός Ιεροφάντης, δεν έχει σημασία την μύηση επιζητεί, αυτή θα τον φέρει κοντά στον Θεό του.

  Αν κοντά στον Θεό σου υπάρχεις, τότε όλα είναι εύκολα, τότε όλα είναι δυνατά. Για αυτό τελετουργούσαν οι Μύστες, για αυτό προσπαθούσαν οι πιστοί. Πάντα ο Θεός κατά την θέρμη της προσευχής, κατά την δύναμη της πίστης χαρίζει απλόχερα στους επικαλούμενους, ότι αυτοί επικαλούνται και περιμένουν.

   Αν από τις ιερουργίες απέχεις, στα θυσιαστήρια δεν προσέρχεσαι, μη περιμένεις να εισακουσθείς, σκέψου, τι έχεις δώσει εσύ για τον Θεό σου που τώρα επικαλείσαι.

Για τον λόγο αυτό ο ικέτης, μύστης ζητά να γίνει πρώτα, όλα τα άλλα έπονται.